Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Τα πρώτα συμπεράσματα από τις εκλογές


Μερικά, πρώτα, συμπεράσματα για τον πρώτο γύρο των κυπριακών εκλογών:

1.       Το αποτέλεσμα της Κυριακής πιστοποίησε τη μεγάλη ήττα της κυπριακής Αριστεράς. Το πάθημα του ΑΚΕΛ είναι ένα πολύ καλό μάθημα. Η κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να ριζοσπαστικοποιεί, να συγκρούεται και να δημιουργεί τις προϋποθέσεις της συνολικότερης ανατροπής. Ο Χριστόφιας δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να κάνει τίποτα από τα παραπάνω. Έτσι, νομοτελειακά, οδηγήθηκε στην καταστροφή. Για τον απολογισμό της πενταετίας θα επανέλθουμε σε επόμενο κείμενο.

2.       Ο Νίκος Αναστασιάδης θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η εκλογή του πήρε μια βδομάδα παράταση. Η Κύπρος μπαίνει σε μια περίοδο σκληρού νεοφιλελευθερισμού, μνημονίων και ύφεσης. Παρά το γεγονός, ότι προεκλογικά δήλωσε ότι δεν είναι σύμφωνος με τις ιδιωτικοποιήσεις, ο πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ είναι προσκολλημένος στο άρμα της Μέρκελ και δύσκολα θα κάνει κάτι χωρίς τις ευλογίες της. Στο Κυπριακό, η κατάσταση έχει φτάσει σε τόσο κακό σημείο που τα πράγματα μόνο καλύτερα μπορούν να γίνουν. 

3.       Ο Σταύρος Μαλάς κατάφερε, σε μεγάλο βαθμό, να διώξει την ρετσινιά της κακής διακυβέρνησης Χριστόφια. Μετριοπαθής, προέβαλε το πρόσωπο του άφθαρτου πολιτικού, πέρασε στον δεύτερο γύρο και θα χάσει αξιοπρεπώς. Όπως άλλωστε ήταν και ο στόχος. Με την προεκλογική του εκστρατεία συσπείρωσε, μερικώς, τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ, αλλά μάλλον δυσαρέστησε αριστερούς εκτός ΑΚΕΛ και κυρίως δεν κατάφερε να μειώσει την αποχή σε νέους ψηφοφόρους.

4.       Το φάντασμα του Παπαδόπουλου πλανάται πάνω από την Κύπρο. Ο Γιώργος Λιλήκκας με τη στήριξη της ΕΔΕΚ και του μισού ΔΗΚΟ κατάφερε να πάρει 25%. Η επόμενη μέρα, όμως, μόνο εύκολη δεν είναι. Ο Λιλήκκας αναμένεται να ανακοινώσει την ίδρυση νέου κόμματος. Εκτίμησή μου όμως είναι πως δεν μπορεί να ηγηθεί του λεγόμενου κέντρου. Αφενός, γιατί δεν έχει το εκτόπισμα του Παπαδόπουλου και αφετέρου γιατί στον πολιτικό αυτό χώρο υπάρχουν και άλλοι που θέλουν να αναλάβουν τα ηνία και αυτό θα οδηγήσει σύντομα σε συγκρούσεις. Είναι βέβαια πιθανόν, σε περίπτωση διαδικασιών επίλυσης, ο Λιλήκκας να επανέλθει στο προσκήνιο.

5.       Όπως τα βλέπω εγώ το ΑΚΕΛ έχει μια χρυσή ευκαιρία. Να μην «λερώσει τα χέρια του». Να μην κάνει καμιά προσπάθεια συνεργασίας με τους υποστηρικτές του Λιλήκκα. Να χάσει δηλαδή, αξιοπρεπώς. Δυστυχώς, όμως αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Η εβδομάδα που μπαίνει θα είναι δυσάρεστη. Οι δύο υποψήφιοι θα επιδοθούν στο γνωστό άθλημα της δεύτερης Κυριακής. «Γλείψιμο» στον τρίτο (Λιλήκκας), υποσχέσεις και διανομή θέσεων στην ΕΔΕΚ. Αναστασιάδης και Μαλάς θα ανταγωνιστούν για το ποιος είναι ο πιο απορριπτικός στο Κυπριακό προκειμένου να αντλήσουν από τους υποστηρικτές του Λιλήκκα.

6.       Πρώτη πράξη του νέου Προέδρου θα είναι η υπογραφή μνημονίου. Αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις για την κυπριακή ριζοσπαστική αριστερά. Είναι μια καλή ευκαιρία να συσπειρωθεί, να σκεφτεί και να βρει τους τρόπους παρέμβασης στη κυπριακή κοινωνία. Να οργανώσει τις αντιστάσεις, να μπει στα κινήματα, να εκφράσει τους «από κάτω» (ε/κ, τ/κ, μετανάστες). Αν δεν το κάνει η Αριστερά θα μείνει χώρος στην ακροδεξιά. Και ας μην ξεγελιόμαστε από το χαμηλό ποσοστό του υποψηφίου του ΕΛΑΜ. Πολλοί από αυτούς ψήφισαν Λιλήκκα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου