Είδατε πως τα φέρνει η ζωή; Ο ακομμάτιστος, ο ανεξάρτητος, ο άφθαρτος κύριος Καμίνης είναι, από χθες, νέος Δήμαρχος Αθηνών. Κέρδισε τον Νικήτα Κακλαμάνη και μάλιστα με σχετική ευκολία κάνοντας τη μεγάλη ανατροπή σε ένα δήμο «προπύργιο» της Δεξιάς. Για να δούμε τι διαφορετικό θα φέρει. Τα πρώτα δείγματα πάντως δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Ο κύριος Καμίνης φρόντισε, προεκλογικά, να δώσει διαπιστευτήρια σε όλο το συντηρητικό φάσμα των ψηφοφόρων, έσπευσε να πει ότι δεν είναι «μια αριστερίστικη καρικατούρα» που ενδιαφέρεται μόνο για τους μετανάστες, να προτείνει διάφορα διφορούμενα μέτρα και να κάνει ότι περνούσε από το χέρι του για να πείσει ότι δεν είναι ο «Συνήγορος του Πολίτη» που παρουσίαζαν οι εχθροί του. Η παρουσία του στην εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου ήταν ενδεικτική του τι πρέπει να περιμένουμε την επόμενη μέρα.
Πανηγυρίζουν κάποιοι γιατί ο κύριος Καμίνης ήταν δική τους πρόταση, γιατί «έσπασε» την Πασοκική πρακτική των στελεχών-υποψηφίων, γιατί τελικά ήταν αυτός που κατάφερε να «πάρει» τον Δήμο μετά από εικοσιτέσσερα χρόνια θητείας Νεοδημοκράτη δημάρχου. Για το αν έπρεπε να ψηφίσουμε Καμίνη στο δεύτερο γύρο έγινε μεγάλη συζήτηση. Από την προηγούμενη Δευτέρα πρέπει να έχω διαβάσει πάνω από πενήντα άρθρα που ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο ζήτημα. Πλέον δεν έχουν τόση σημασία τα εκατέρωθεν επιχειρήματα. Άλλωστε η πλειοψηφία όσων είχαν προτείνει την στήριξη του Καμίνη είχαν εστιάσει και στο ότι από την Δευτέρα αρχίζει η περίοδος αντιπολίτευσης σε όποιον από τους δύο εκλεγεί. Όπως και να’ χει… άλλο ξεκίνησα να γράφω και τελικά κατέληξα να ασχολούμαι με την «Καμινιάδα»
Την ώρα που τα αποτελέσματα ήταν πλέον ξεκάθαρα στο στούντιο του Mega (έχω και εγώ τα βίτσια μου) βρισκόταν ο αγαπητός κύριος Χατζησωκράτης. Η συζήτηση διακόπηκε για να δούμε τον πρωθυπουργό, μαζί με το «βαθύ ΠΑΣΟΚ», να πανηγυρίζουν για τη νίκη τους στον μεγαλύτερο Δήμο της χώρας. Δίπλα τους και η κυρία Φιλίνη, η οποία όμως μάλλον πανηγύριζε για τη νίκη της αυτοδιοίκησης. Την ώρα λοιπόν, που στην οθόνη βλέπαμε τον Παπανδρέου να χαριεντίζεται για τη νέα «λευκή επιταγή» που του δίνει άλλα τρία χρόνια διακυβέρνησης (αν θα αντέξει τόσο είναι άλλου είδους κουβέντα) ο κύριος Χατζησωκράτης προσπαθούσε να μας πείσει ότι ο κύριος Καμίνης είναι μία ακκομάτιστη υποψηφιότητα που έσπασε τα κατεστημένα της πολιτικής. Κανένας δεν φάνηκε να προβληματίζεται, για το γεγονός ότι μόλις 34% των ψηφοφόρων έκανε τον κόπο να πάει στην κάλπη την Κυριακή. Ή ότι από αυτούς που ψήφισαν το 11% επέλεξε λευκό ή άκυρο Η νίκη είναι νίκη με κάθε τρόπο και μέσο. Άλλωστε, όπως αρέσκεται να λέει ο κ. Κουβέλης «στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».
Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα έναν γνωστό μου που έλεγε ότι αν βγει ο Καμίνης, αυτόματα ο Κουβέλης ανακηρύσσεται στον «πιο αποτελεσματικό Αριστερό» της δεκαετίας. Η εικόνα ήταν βγαλμένη από τα «προσεχώς». Το πολιτικό σύστημα παραπαίει. Ψάχνει στηρίγματα για να βγει από τα αδιέξοδα και δημιουργεί λύσεις, άλλοτε «προοδευτικές» και άλλοτε «συντηρητικές». Η νίκη Καμίνη εντάσσεται στην πρώτη κατηγορία. Ο Κουβέλης και οι λοιποί της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι πράγματι πολύ αποτελεσματικοί. Το ζήτημα είναι προς όφελος ποιού. Σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλους Δήμους η ΔΗ.ΑΡ ήρθε ως «από μηχανής Θεός» για να δώσει τη λύση στο ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου. Με το πρόσχημα ότι οι εκλογές είναι αυτοδιοικητικές, ότι πρέπει να φύγει η Δεξιά και πως η κεντρική πολιτική δεν έχει σχέση με την δημοτική αρχή η ΔΗ.ΑΡ έδωσε την ευκαιρία στον Παπανδρέου να κοιμάται ήσυχος. Αλλά είπαμε η αποτελεσματικότητα πάνω από όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου