Είναι πλέον
κοινός τόπος ότι η δική μας γενιά αποτελεί ένα πειραματόζωο. Οι αγορές και οι
τοκογλύφοι, Έλληνες και ξένοι, οι τραπεζίτες και οι κυβερνήσεις που κανείς δεν
έχει εκλέξει, αποφάσισαν να πειραματιστούν με την δική μας ζωή. Αποφάσισαν να
μας βάλουν σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα και να μας βγάλουν εργασιακά
ανασφάλιστους, φτηνούς, ευέλικτους. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία του
πειράματος ήταν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Έβαλαν τους
υπαλλήλους τους σε τηλεοράσεις και εφημερίδες να επιχειρηματολογούν ότι όλα
αυτά γίνονται για το καλό μας, πως δεν υπάρχει άλλη πρόταση και πως έτσι θα
σωθούμε και εμείς και οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης. Κι όταν δεν πειστήκαμε, προσπάθησαν
να μας τρομοκρατήσουν. Μας έπνιξαν στα χημικά και στα δακρυγόνα, γέμισαν τις
γειτονιές μας με αστυνομία, μας έδειραν στις πορείες. Και όταν ούτε αυτό
πέτυχε, μας έδειξαν τον «εχθρό». Είπαν ότι οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές,
πως αυτοί ευθύνονται για την εγκληματικότητα. Κι έφτιαξαν στρατόπεδα
συγκέντρωσης, έκαναν επιχειρήσεις σκούπα, έκαναν απελάσεις.
Σήμερα,
δύο χρόνια μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, έχουμε άλλη μια ευκαιρία για
απάντηση. Έχουμε την ευκαιρία να βγούμε μπροστά και να κάνουμε το δικό μας
πείραμα. Να δείξουμε πως υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι ο δρόμος της αντίστασης, της
αλληλεγγύης και της δημοκρατίας. Είναι δρόμος δύσκολος και ανηφορικός. Κι είναι
δύσκολος γιατί προκειμένου να πετύχει το δικό μας πείραμα χρειάζεται να
αναμετρηθούμε με όλους. Και πρώτα με τους εαυτούς μας. Προκειμένου να πετύχει
το δικό μας πείραμα οφείλουμε να ανοιχτούμε περισσότερο στην κοινωνία,
διατηρώντας ταυτόχρονα την «κόκκινη καρδιά» μας. Σήμερα, που όλοι (ακόμα και ο
Σαμαράς με τον Βενιζέλο) μιλάνε ενάντια στο Μνημόνιο, να θυμηθούμε ότι εμείς
παλεύουμε ενάντια στις πολιτικές του μνημονίου από μια αντι-νεοφιλελεύθερη,
αντι-καπιταλιστική πλευρά. Να θυμηθούμε ότι δεν αρκεί να είμαστε υπέρ των
φτωχών, πρέπει να είμαστε και ενάντια στους πλούσιους. Σήμερα, που ο φασισμός
χτυπάει, καθημερινά την πόρτα της κοινωνίας μας, πρέπει να θυμηθούμε ότι εμείς
παλεύουμε για έναν κόσμο που θα χωράει πολλούς κόσμους. Σήμερα, που προσπαθούν
να μας πείσουν ότι οι μετανάστες παράγουν την εγκληματικότητα, πρέπει να
θυμηθούμε ότι η κρίση και η ανέχεια δεν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε Έλληνες
και ξένους. Πρέπει να φωνάξουμε ακόμα πιο δυνατά πως «οι μετανάστες είναι της
γης οι κολασμένοι». Σήμερα, που η δημοκρατία καταλύεται και που τα δικαιώματα
θεωρούνται πολυτέλεια πρέπει να θυμηθούμε ότι για εμάς σοσιαλισμός μπορεί να
υπάρξει μόνο με δημοκρατία και ελευθερία. Και όλα αυτά να τα δείχνουμε
καθημερινά στην πράξη. Η αντίσταση και η ανυπακοή να είναι το καθημερινό μας
βίωμα στις γειτονιές, στις σχολές και στους χώρους εργασίας μας. Η αλληλεγγύη
το καθημερινό μας παράδειγμα, στα ανταλλακτικά παζάρια, τις συλλογικές
κουζίνες, στο εμπόριο χωρίς μεσάζοντες. Η δημοκρατία η καθημερινή μας πάλη,
ακόμα και στις ίδιες μας τις οργανώσεις.
Θα
νικήσουμε. Γιατί στο δικό τους πείραμα οι πλατείες είναι για τις καφετέριες. Στο
δικό μας για να τις γεμίζουμε αγωνία για το αύριο, αντίσταση και αλληλεγγύη.
Θα
νικήσουμε. Γιατί στο δικό τους πείραμα τα μεγάφωνα παίζουνε χιτάκια εποχής. Στο
δικό μας δακρύζουμε με τραγούδια του Μάλαμα και του Θανάση.
Αδάμος Ζαχαριάδης (Ομάδα ΡΟΖΑ)
*Χαιρετισμός στην εκδήλωση νέων ΣΥΡΙΖΑ: "Η νεολαία στο στόχαστρο" που έγινε στις 2/5/12 στη Νομική.
