tag:blogger.com,1999:blog-31393713709545123352024-03-14T02:13:49.035-07:00To KamioniTo Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.comBlogger25125tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-5309871716545958392015-09-05T07:29:00.000-07:002015-09-05T07:29:00.314-07:00Ο «θείος» Πάνος και ο «μικρός» Αλέξης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuZAtUZ9W0NZR_BH0KqLEBH_hnmae1Yv8gZWrE7olIRuROCUoZAspNvzCE80DL6d9cx4GTroDMWIRd1npLbWTahwRlVhymAbTdd1_QLZ_kql0dqhHIVHfBRXssIFKmGPX-0hKB1KbxoOjN/s1600/kamenotsipras.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuZAtUZ9W0NZR_BH0KqLEBH_hnmae1Yv8gZWrE7olIRuROCUoZAspNvzCE80DL6d9cx4GTroDMWIRd1npLbWTahwRlVhymAbTdd1_QLZ_kql0dqhHIVHfBRXssIFKmGPX-0hKB1KbxoOjN/s320/kamenotsipras.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το τηλεοπτικό σποτ των ΑΝΕΛ με
τον «μικρό Αλέξη» και το σπασμένο αριστερό χέρι είναι, προφανώς, η συνέχεια
αυτού των εκλογών του Γενάρη, όπου ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ έδειχνε στον «μικρό
Αλέξη» πώς να μην εκτροχιάσει το τρένο. Οι δύο αυτές πολιτικές διαφημίσεις αποτελούν
την απόλυτη απαξίωση –έστω και σε συμβολικό επίπεδο– των επικοινωνιακών αιχμών
του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας επένδυσε και συνεχίζει να επενδύει στο νεαρό της ηλικίας
του αλλά και στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προλάβει να φθαρεί –όσο οι
υπόλοιποι– από το σύστημα εξουσίας. Το σύνθημα «ξεμπερδεύουμε με το παλιό» υπογραμμίζει
τα δύο αυτά πλεονεκτήματα και επιχειρεί την επανασύνδεση του κόμματος με τους ψηφοφόρους
εκείνους που κουράστηκαν από τις κυβερνήσεις της προηγούμενης τριακονταετίας. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τα παραπάνω έρχεται να
αμφισβητήσει η προεκλογική καμπάνια του εταίρου του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πάνος Καμμένος,
ως ώριμος και συνετός «θείος», αφού διασφάλισε την ομαλή τροχιά της χώρας (ή
μήπως όχι;), πλέον θα μάθει στον «μικρό Αλέξη» πώς να πολιτεύεται και κυρίως πώς
να κυβερνά, χωρίς τα αριστερά βαρίδια που έφερε μαζί του από την περίοδο της πολιτικής
του παιδικότητας.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το προεκλογικό σποτ είναι
προσβλητικό, τόσο για τον ίδιο τον πρωθυπουργό όσο και για τον κόσμο της Αριστεράς.
Κι αν ο πρώτος δεν ενοχλείται (αυτό έδειξε το γεγονός της συνεργασίας των δύο
κομμάτων), οι Συριζαίοι και οι Συριζαίες έχουν πολλούς λόγους να ενοχλούνται. Όπως
ενοχλήθηκαν, όταν έμαθαν από την τηλεόραση για τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πριν
καν τα κομματικά όργανα της Κουμουνδούρου προλάβουν να το συζητήσουν. Ή όταν
έβλεπαν τον κ. Καμμένο, ως υπουργό Άμυνας της πρώτης αριστερής κυβέρνησης,
ντυμένο με στρατιωτική παραλλαγή, να πηγαίνει από την Κύπρο μέχρι τη Θράκη και
να κάνει απαράδεκτες δηλώσεις, να κάνει σεξιστικές αναφορές εντός του
Κοινοβουλίου και λεονταρισμούς για συγκεκριμένες πρόνοιες του Μνημονίου.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Φαντάζομαι ότι μετά και το
προεκλογικό σποτ με το σπασμένο αριστερό χέρι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα συζητήσει καν το
ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με το κόμμα του κ. Καμμένου. Ίσως, όμως, πάλι
απλά να έχω… δαιμονοποιήσει τη λέξη ΑΝΕΛ.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b>Αδάμος Ζαχαριάδης</b></div>
</div>
To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-57993905979705211902013-04-18T06:59:00.002-07:002013-04-18T06:59:48.499-07:00Δεν είμαστε όλοι μετανάστες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwWEgTF_P1Fb-PvCXExiqfUJD6Jfoe4cwBouGq2W0CLHacvFMvuBiIhHhZORyjPBH3eAQjeYz0I7nS0wYzuqdn3fLyk5yC-DQC0sRQNMBRydWuyK8yDzA4lnnX9MuDljss7eCNWn_AvmeU/s1600/fr.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="187" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwWEgTF_P1Fb-PvCXExiqfUJD6Jfoe4cwBouGq2W0CLHacvFMvuBiIhHhZORyjPBH3eAQjeYz0I7nS0wYzuqdn3fLyk5yC-DQC0sRQNMBRydWuyK8yDzA4lnnX9MuDljss7eCNWn_AvmeU/s320/fr.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έχω φωνάξει πολλές φορές
το σύνθημα «είμαστε όλοι μετανάστες» σε πορεία. Το έχω γράψει σε τοίχο και το
έχω πει σε συνελεύσεις και σε συζητήσεις. Κάθε φορά που το έλεγα ένιωθα αλληλέγγυος
με μετανάστες και μετανάστριες που έχω γνωρίσει στο Στέκι Μεταναστών και σε
διαδηλώσεις. Κάθε φορά που το φώναζα ένιωθα αλληλέγγυος με μετανάστες και μετανάστριες
που δεν γνώρισα γιατί δεν κατάφεραν να περάσουν «τις νάρκες του Έβρου». Κάθε
φορά που το έγραφα ένιωθα αλληλέγγυος με τα παιδιά των μεταναστών που
γεννιούνται στην Ελλάδα και τους αρνούνται την ιθαγένεια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Σήμερα ξύπνησα και όπως κάθε πρωί άνοιξα τον υπολογιστή
προκειμένου να ενημερωθώ. Ξαφνικά το βλέμμα μου πάγωσε. Τριάντα μετανάστες, εργάτες
γης, πυροβολήθηκαν γιατί είχαν το θράσος να ζητήσουν τα δεδουλευμένα έξι μηνών.
Τους πυροβόλησαν κάποιοι Έλληνες, τσιφλικάδες που θησαυρίζουν όταν εμείς
αγοράζουμε τις φράουλές τους από τα ράφια των σούπερ μάρκετ. Λίγο αργότερα είδα
το φρικιαστικό βίντεο. Θυμήθηκα ότι το προηγούμενο καλοκαίρι κυκλοφόρησε ένα
παρόμοιο από την σφαγή των ανθρακωρύχων στη Νότιο Αφρική.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Σήμερα συνειδητοποίησα ότι όσο αλληλέγγυος κι αν νιώθω «δεν
είμαι μετανάστης». Και δεν είμαι γιατί εγώ όταν ζητήσω τα δεδουλευμένα το πολύ –
πολύ να μην μου τα δώσουν. Δεν είμαι γιατί εγώ έχω κάπου στο συρτάρι ένα
διαβατήριο και δείχνοντάς το περνάω από όποιο σύνορο θέλω. Δεν είμαι γιατί δεν
θα περπατάω σε χωράφια με νάρκες, δεν κινδυνεύω να βρεθώ στον πάτο της θάλασσας
από κάποια σάπια βάρκα ή από σπρώξιμο ενός «πολιτισμένου» Φρόντεξ. Δεν είμαι γιατί
τα παιδιά μου θα έχουν ιθαγένεια, από την πρώτη μέρα. Δεν είμαι γιατί δεν στοιβάζομαι
σε αποθήκες με άλλους δέκα και δεν περιμένω κάθε πρωί στην πλατεία κάποιου
χωριού για να περάσει κάποιος αλήτης να με πάρει στα χωράφια του να βγάλω φράουλες
ή πορτοκάλια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Σήμερα το «οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι»
πήρε για μένα το πραγματικό του νόημα. Σήμερα θυμήθηκα και ένα άλλο σύνθημα: «Η
εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη. Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι
ξένοι». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αδάμος Ζαχαριάδης</span></div>
</div>
To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-74830453598020831932013-04-15T07:15:00.000-07:002013-04-15T07:15:45.126-07:00Η κρίση, το Κυπριακό και η κυπριακή Αριστερά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXhDFrNPgrKtM4EUfE0Xgm-JKoYcK71kGGmcL1vIiPqoIKGxz-peo6m_uGXuIEHxooIcHrxoaURLThd07CubIrzYIvAnlrW3sihnRjpH9XVVtwQmzk8rmWNEh5L_9OnIUQwqQXnCUgICb9/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXhDFrNPgrKtM4EUfE0Xgm-JKoYcK71kGGmcL1vIiPqoIKGxz-peo6m_uGXuIEHxooIcHrxoaURLThd07CubIrzYIvAnlrW3sihnRjpH9XVVtwQmzk8rmWNEh5L_9OnIUQwqQXnCUgICb9/s400/3.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Είναι μια από τις ελάχιστες
φορές που η Κύπρος απασχολεί, σχεδόν καθημερινά, τους αναλυτές, αλλά όχι για
ζητήματα που σχετίζονται με το Κυπριακό: η κυπριακή κρίση, η διαχείρισή της και
οι πιθανές επιπτώσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη<b>
</b>κυριαρχούν στον δημόσιο διάλογο.<b> </b>Αντίθετα,
το Κυπριακό δείχνει να έχει υποβαθμιστεί τόσο, που κινδυνεύει να παγιωθεί η
αντίληψη ότι η λύση του αποτελεί πλέον δευτερεύον ζήτημα. Εκτός αυτού, πολλές
αναλύσεις αναφέρονται στους κινδύνους που αντιμετωπίζει η Κυπριακή Δημοκρατία,
καθώς η οικονομική της κατάσταση την καθιστά ευάλωτη σε πιθανά σχέδια επίλυσης
που να μην εξυπηρετούν τα συμφέροντά της.<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Πιστεύω, ωστόσο, ότι
αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να γίνουν γενναία βήματα προς την επίλυση του
Κυπριακού. Η οικονομική κρίση δίνει τη δυνατότητα ανάλυσης ορισμένων ζητημάτων
από διαφορετικό πρίσμα. Στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, λ.χ., κυριαρχούσε
ανέκαθεν η άποψη ότι πιθανή επίλυση του Κυπριακού θα έριχνε το οικονομικό βάρος
στις δικές της πλάτες, καθώς θα έπρεπε να δαπανηθούν σημαντικά ποσά για να
συρρικνωθεί το οικονομικό χάσμα των δύο κοινοτήτων. Αυτό, μάλιστα, αποτέλεσε
ένα από τα βασικά επιχειρήματα όσων υποστήριξαν το «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν, το
2004. Τα νέα δεδομένα, όπως διαμορφώνονται, είναι πιθανό να αλλάξουν αυτή την
πεποίθηση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Μια πιθανή επίλυση του
Κυπριακού ανοίγει νέες, αποκλεισμένες
μέχρι σήμερα δυνατότητες, οι οποίες πιθανόν να δώσουν λύσεις στην οικονομική
δυσπραγία που παρουσιάζεται. Πρώτον, σε περίπτωση επίλυσης δεν θα υπήρχε καμία
ανάγκη διατήρησης της Εθνικής Φρουράς· πρόκειται για έναν θεσμό που κανείς δεν
πιστεύει ότι προσφέρει οποιαδήποτε αμυντική θωράκιση. Επιπλέον, δεν θα υπήρχε
ανάγκη να συνεχιστούν οι υπέρογκοι στρατιωτικοί εξοπλισμοί. Αξίζει να σημειώσουμε
ότι ο μέσος όρος των στρατιωτικών δαπανών της Κύπρου, την τετραετία 2008-2012, αντιστοιχούσε στο 2,2% του
συνολικού της ΑΕΠ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Επιπλέον, μια
διευθέτηση του Κυπριακού θα μείωνε αισθητά τον πολιτικό, κοινωνικό και
οικονομικό ρόλο της Εκκλησίας της Κύπρου. Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις,
αντιλαμβάνονται τη σημασία που θα είχε σε πολλά επίπεδα μια τέτοια εξέλιξη. Από
οικονομικής άποψης, θα είναι πιο εύκολο να φορολογηθεί η εκκλησιαστική
περιουσία. Στο πολιτικοκοινωνικό επίπεδο, ο περιορισμός ενός ακραίου
συντηρητικού και εθνικιστικού λόγου, όπως αυτός εκφράζεται από την Εκκλησία της
Κύπρου, μόνο θετική επίδραση μπορεί να έχει στην κυπριακή κοινωνία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Τέλος, οι πρόσφατες γεωπολιτικές
εξελίξεις ενισχύουν την ανάγκη άμεσης επίλυσης του Κυπριακού. Η συνεννόηση
Τουρκίας-Ισραήλ, η διαφαινόμενη επίλυση του Κουρδικού και οι εξελίξεις στον αραβικό
κόσμο δείχνουν ότι επικρατεί κινητικότητα στην περιοχή, φανερώνοντας ότι η πολιτική συνεργασίας της
χώρας με το Ισραήλ ήταν τουλάχιστον κοντόφθαλμη. Επιπλέον, η στάση της Ρωσίας,
κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, δείχνει ότι η Μόσχα αξιολογεί ως
σημαντικότερες τις σχέσεις της με την ΕΕ από ό,τι με την Κύπρο. Ως εκ τούτου, η
ανάγκη συνεννόησης, εξομάλυνσης των σχέσεων και επίλυσης των προβλημάτων στο
τρίγωνο Λευκωσία-Άγκυρα-Αθήνα αποκτά κεντρική σημασία, καθώς Ελλάδα και Κύπρος
κινδυνεύουν να μείνουν εντελώς απομονωμένες στην περιοχή. Άλλωστε, η προοπτική
της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου καθιστά μια τέτοια συνεννόηση απαραίτητη. Ο
φυσικός πλούτος της Κύπρου ανήκει σε ολόκληρο τον κυπριακό λαό και η εκμετάλλευσή
του –προς όφελος του λαού του νησιού– μπορεί να γίνει μόνο με λυμένο το
Κυπριακό πρόβλημα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί
να συνειδητοποιήσουν οι Ελληνοκύπριοι ότι η τουρκοκυπριακή κοινότητα αποτελεί
εν δυνάμει σύμμαχο, και όχι εχθρό. Σε αντίθεση με όσα πιστεύουν οι περισσότεροι,
μια τέτοια εξέλιξη θα αποδυνάμωνε τον ρόλο της Τουρκίας στην Κύπρο.<a href="file:///C:/Users/adamos/Downloads/adamos%20cy%20(1).doc#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Προκειμένου να γίνει αυτό, η Αριστερά πρέπει να εντάξει στον πολιτικό της λόγο,
και κυρίως στην πολιτική της πρακτική, την αναγκαιότητα ισότιμης συμβίωσης των
δύο κοινοτήτων στο νησί – όχι μόνο ως αξιακά σωστή, αλλά και επειδή αποτελεί
απαραίτητη προϋπόθεση εξόδου από την οικονομική κρίση, προς όφελος όλου του
κυπριακού λαού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Σήμερα υπάρχει σοβαρός
κίνδυνος το Κυπριακό να θεωρηθεί ως επιπλέον εμπόδιο μέσα στην οικονομική κρίση,
και να γίνει η απόπειρα να περιθωριοποιηθεί η σημασία της τουρκοκυπριακής
κοινότητας. Ήδη, η κυπριακή κυβέρνηση προανήγγειλε την κατάργηση της ελεύθερης
πρόσβασης των Τουρκοκυπρίων στα δημόσια νοσοκομεία, ως μέτρο εξοικονόμησης
χρημάτων. Σε τέτοιου είδους πολιτικές, η Αριστερά οφείλει να αντιπαρατίθεται. Ο
μέχρι τώρα εκφραζόμενος αντιμνημονιακός λόγος στην Κύπρο δεν έχει αυτά τα
αναγκαία χαρακτηριστικά. Αντίθετα, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση σε μια «κυπροκεντρική»
ανάλυση της οικονομικής κρίσης και στην προσπάθεια των ξένων, και ειδικά της
Τουρκίας, να αποκομίσουν οφέλη από τον φυσικό πλούτο του νησιού. Το γεγονός
αυτό οξύνει το ήδη υπάρχον «πατριωτικό» αίσθημα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα
και καθιστά τη δικοινοτική συνεννόηση ακόμα δυσχερέστερη. Μπορεί να αποδειχθεί
καταστροφικό για το μέλλον του τόπου, εάν η Αριστερά, στην προσπάθεια
συγκρότησης ενός αντιμνημονιακού μετώπου, συνεργαστεί και ενισχύσει δυνάμεις
και αντιλήψεις που αντιτίθενται στην προοπτική πραγματικής συνεννόησης με την
τουρκοκυπριακή κοινότητα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Αδάμος Ζαχαριάδης <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ενθέματα 14/4/13</span></div>
<div>
<!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/adamos/Downloads/adamos%20cy%20(1).doc#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a> Βλ. τις συνεντεύξεις του
Νιαζί Κιζίλγιουρεκ στα «Ενθέματα», <i>Αυγή,</i>
31.3.2013 και στο ηλεκτρονικό περιοδικό <i>Χρόνος</i>
(<span lang="EN-US">www</span>.<span lang="EN-US">chronosmag</span>.<span lang="EN-US">eu</span>).</div>
</div>
</div>
</div>
To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-42805658432265445852013-04-15T07:11:00.002-07:002013-04-15T07:11:25.224-07:00Το χρονικό μια επερχόμενης αποτυχίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3pWL3FeQyEbMFc0FzR3B3I5STtWHdrW9ETg-T7RynFoYoGu1wJ8SXKFfXf4UbTgSkXThNRuaXBH-kWXAwDWsda-bczA83ChnfO-JuXWuA27nPre5sibz91qFbuf0dkmEw35HduPQD9UA8/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3pWL3FeQyEbMFc0FzR3B3I5STtWHdrW9ETg-T7RynFoYoGu1wJ8SXKFfXf4UbTgSkXThNRuaXBH-kWXAwDWsda-bczA83ChnfO-JuXWuA27nPre5sibz91qFbuf0dkmEw35HduPQD9UA8/s400/2.jpg" width="400" /></a>Τον Φεβρουάριο του 2008, ο Δημήτρης Χριστόφιας κέρδιζε, με ποσοστό 55%, την προεδρεία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η εκλογή του ήρθε να ταράξει τα νερά της κυπριακής πολιτικής σκηνής, καθώς ήταν η πρώτη φορά που αριστερός πολιτικός αναλάμβανε το ύπατο αξίωμα της χώρας. Η Κύπρος έβγαινε, τότε, από μια πενταετία έντονης πόλωσης και αντιπαράθεσης, με επίκεντρο την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, στην οποία επέδρασε καταλυτικά η πολιτική επιρροή του απερχόμενου προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου.<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια υπό το σύνθημα «Δίκαιη Λύση, Δίκαιη Κοινωνία», σηματοδοτούσε την αλλαγή της στάσης του εκλογικού σώματος στο Κυπριακό και αντιμετωπίστηκε ως μια δεύτερη ευκαιρία επίλυσης του προβλήματος. Από την άλλη, η αμηχανία στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και του δυτικού Τύπου υπήρξε έντονη, καθώς για πρώτη φορά αριστερό κόμμα αναλάμβανε την κυβέρνηση μιας χώρας-μέλους της Ε.Ε. Ενδεικτικός του κλίματος που επικρατούσε την επομένη της εκλογής Χριστόφια ήταν ο τίτλος των New York Times: «Ο κομμουνισμός κερδίζει στην Κύπρο». Παράλληλα, οι Times του Λονδίνου, υποδέχθηκαν με διάθεση ειρωνείας τον νέο Πρόεδρο: «Ο κύριος Χριστόφιας, 61 ετών, έχει καλύτερη επαφή με το Κρεμλίνο από ότι με τον Λευκό Οίκο ή την Downing Street».<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Παρά τη διεθνή επιφυλακτικότητα, στο εσωτερικό της Κύπρου η θητεία του νέου προέδρου ξεκινούσε με τους καλύτερους οιωνούς. Η αποδοχή προς το πρόσωπό του ξεπερνούσε το 75%, ενώ η αντιπολίτευση δήλωνε ότι θα δώσει χρόνο και στήριξη στη νέα κυβέρνηση προκειμένου να διαχειριστεί το Κυπριακό. Σε διάψευση των ευνοϊκών αυτών προϋποθέσεων, ο Χριστόφιας κατέληξε να είναι ο πρώτος απερχόμενος πρόεδρος που δεν διεκδίκησε επανεκλογή. Επιπλέον, τόσο το Κυπριακό, όσο και η οικονομία βρίσκονται σήμερα στο χειρότερό τους σημείο. Από την μία, οι τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση της οικονομίας όπως τουλάχιστον είχε διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες ενώ παράλληλα οι δικοινοτικές διαπραγματεύσεις οδηγήθηκαν σε ναυάγιο.<br />
Η διακυβέρνηση Χριστόφια έγινε αντικείμενο ευρύτατου και έντονου προβληματισμού στον δημόσιο διάλογο που αναπτύσσεται και στην Ελλάδα. Σε μια απόπειρα αποτίμησης, όμως, ιδιαίτερη σημασία έχουν τα δεδομένα και οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν μέσα στην πενταετία, με κρισιμότερες τρεις πτυχές: το Κυπριακό, η οικονομία και τα ζητήματα εσωτερικής διακυβέρνησης.<br />
Καλές προθέσεις αλλά αναποτελεσματικότητα<br />
Η εκλογή Χριστόφια επενδύθηκε έντονα με την προσδοκία επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος. Η παράλληλη παρουσία του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας ενίσχυε αυτήν την προοπτική. Σε σύντομο χρονικό διάστημα από την εκλογή του, ο Χριστόφιας έκανε την πρώτη πράξη καλής θέλησης ανοίγοντας το οδόφραγμα της Λήδρας, για να διευκολυνθεί η μετακίνηση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στις δύο πλευρές του νησιού. Έτσι, η θητεία Χριστόφια ξεκίνησε με την ενίσχυση των δικοινοτικών διαπραγματεύσεων και την σύγκλιση απόψεων σε διάφορα ζητήματα. Οι προτάσεις του για εναλλαγή προεδρίας και σταθμισμένη ψήφο ήταν πράγματι γενναίες και οδήγησαν τις συζητήσεις σε αρκετά καλό σημείο. Ωστόσο, οι αντιδράσεις των κομμάτων της συγκυβέρνησης (ΔΗΚΟ - ΕΔΕΚ) και της αντιπολίτευσης, η επιμονή του Χριστόφια σε λύση «κυπριακής ιδιοκτησίας» και οι αργοί ρυθμοί των διαπραγματεύσεων, ορισμένες φορές με ευθύνη της ελληνοκυπριακής πλευράς, έφεραν την κατάσταση σε τέλμα.<br />
Στη συνέχεια, η πτώση του Ταλάτ και η άνοδος του Ντερβίς Έρογλου στην εξουσία δυσκόλεψαν τις διαπραγματεύσεις, καθώς ο τελευταίος θεωρείται ένας από τους πιο αδιάλλακτους πολιτικούς στο βόρειο μέρος. Με αυτή την έννοια, ένα μέρος των ευθυνών του Χριστόφια για το αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων, αφορά την αργοπορία που επέδειξε σε κρίσιμες στιγμές και ειδικά όταν πλησίαζαν οι εκλογές στο βόρειο τμήμα, όπου ήταν πλέον εμφανές ότι ο Ταλάτ δεν θα παρέμενε στην εξουσία. Επιπλέον, η αδυναμία του να υποστηρίξει στο εσωτερικό τις προτάσεις του, ενίσχυσε τις απορριπτικές φωνές στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Τέλος, απρόσφορη για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων ήταν η επιμονή του στην απόρριψη της πρότασης Ταλάτ για διεθνή διάσκεψη για το Κυπριακό με την συμμετοχή της Τουρκίας και της Ελλάδας, την ώρα που δήλωνε ότι το κλειδί της λύσης βρίσκεται στα χέρια της Άγκυρας. <br />
Από την ψευδαίσθηση ασφάλειας στο «μεγάλο κούρεμα»<br />
Το τέλος της διακυβέρνησης Χριστόφια είναι η πρώτη στιγμή στη σύγχρονη κυπριακή ιστορία, όπου το Κυπριακό δεν αποτελεί το κυρίαρχο πολιτικό διακύβευμα. Η Κύπρος μπήκε, με τον πλέον ακραίο και ακαριαίο τρόπο στον φαύλο κύκλο των μνημονίων και της ύφεσης. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι η κυβέρνηση Χριστόφια απευθύνθηκε αρχικά στη Ρωσία για δανειοδότηση αλλά η κυβέρνηση Πούτιν αρνήθηκε ενώ ούτε η απόπειρα προσέγγισης της Κίνας είχε θετικά αποτελέσματα. Κρίσιμο ζήτημα αποτελούν οι λόγοι που οδήγησαν την κυπριακή οικονομία στο συγκεκριμένο σημείο και οι ευθύνες της κυβέρνησης του Δημήτρη Χριστόφια σε αυτήν την εξέλιξη.<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Η Κύπρος, όπως άλλωστε και όλες οι χώρες της ευρωζώνης, κλήθηκε να διαχειριστεί το πρόβλημα της μεγαλύτερης, παγκόσμιας οικονομικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών. Σε κάθε περίπτωση, η ανάγνωση και η διαχείριση της οικονομικής κρίσης βασίζεται στις ιδιαιτερότητες και τα χαρακτηριστικά της κάθε χώρας. Δύο είναι οι σημαντικότερες ιδιαιτερότητες της κυπριακής περίπτωσης. Πρώτον, το γεγονός ότι στην εξουσία βρισκόταν η Αριστερά της χώρας. Δεύτερον, οι κυπριακές τράπεζες ήταν ιδιαίτερα εκτεθειμένες σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, με αποτέλεσμα μετά το κούρεμα να πληγούν σημαντικά και δυσανάλογα για το μέγεθός τους.<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ αναγκάστηκε να προσφύγει στην Τρόικα, προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα της ανακεφαλαιοποίησης των κυπριακών τραπεζών. Το τελικό ποσό που ειπώθηκε πως θα χρειαστεί για την ανακεφαλαιοποίηση φτάνει τα 17 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή το 100% του ΑΕΠ της χώρας. Το Δ.Ν.Τ. θεώρησε ότι το συγκεκριμένο ποσό καθιστά το χρέος μη βιώσιμο και ζήτησε να βρεθεί το ποσό των 7 δις προκειμένου να συμμετέχει στο πρόγραμμα. Έτσι, το Eurogroup, με την σύμφωνη γνώμη του Αναστασιάδη, πήρε την απόφαση για το πρώτο κούρεμα στις καταθέσεις των κυπριακών τραπεζών. Την πρώτη άρνηση της κυπριακής βουλής, ακολούθησε η δεύτερη, ακόμα πιο εξουθενωτική απόφαση της Τρόικας με την οποία ουσιαστικά χρεοκοπεί η Λαϊκή και συρρικνώνεται η Τράπεζα Κύπρου. Έτσι, η Κύπρος αναμένεται να υπογράψει και τυπικά την συμφωνία για το Μνημόνιο στα μέσα Απριλίου. Τα μέτρα που ήδη έχουν συμφωνηθεί και επικυρωθεί ομόφωνα από τη Βουλή προβλέπουν: αναστολή της Α.Τ.Α. (αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών) για όσο διαρκέσει το πρόγραμμα και επαναφορά της κατά το ήμισυ μετά το τέλος του Μνημονίου, διατήρηση του 13ου μισθού και καμία περικοπή στους χαμηλόμισθους (έως 1000 ευρώ) τον πρώτο χρόνο και μείωση μέχρι 3% από τον δεύτερο και μετά, αύξηση φόρων σε καπνό, αλκοόλ και καύσιμα καθώς και στο Φ.Π.Α. και παράλληλα μείωση δαπανών σε δημόσια υγεία και συντάξεις. Τέλος, δεν λείπουν και οι απολύσεις από τον δημόσιο τομέα με αρχή τη μη ανανέωση των συμβάσεων σε περίπου χίλιους ωρομίσθιους.<br />
Ιδιαίτερη σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο αναλύθηκε η οικονομική κρίση από το κόμμα της κυπριακής Αριστεράς. Από το τέλος του 2011, η ανεργία είχε αυξηθεί κατά 50%. Παράλληλα, κοινό μυστικό ήταν ότι η οικονομική άνθηση του νησιού οφειλόταν στην ανάπτυξη στην αγορά ακινήτων, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας χρηματοπιστωτικής φούσκας παρόμοιας με αυτή της Ιρλανδίας. Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ επιδόθηκε σε μια απόπειρα καθησυχασμού της κυπριακής κοινωνίας. Αξιωματούχοι, στελέχη ακόμα και ο ίδιος ο Χριστόφιας, επαναλάμβαναν ότι η κυπριακή οικονομία είναι θωρακισμένη και ότι το κυπριακό κράτος έχει τη δυνατότητα να εγγυηθεί την σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος. Έδιναν ιδιαίτερη έμφαση στις ιδιαιτερότητες της κυπριακής οικονομίας αποσυνδέοντας, έτσι, την κυπριακή περίπτωση από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Κυριάρχησε, επομένως, μια απλουστευτική ανάλυση για την παγκόσμια οικονομική κρίση, τους τρόπους διαχείρισης της και αλλά και για την προστασία των εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων.<br />
Ο Χριστόφιας και η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ επιδόθηκαν σε ένα σαφάρι εξεύρεσης του «καλύτερου δανειστή», το οποίο γρήγορα αποδείχθηκε ανώφελο. Όταν αυτό έγινε πλέον ηλίου φαεινότερον, το ΑΚΕΛ άρχισε να επιρρίπτει ευθύνες στον τότε πρόεδρο της Κεντρικής Τράπεζας Αθανάσιο Ορφανίδη για την ανοχή του στο παιχνίδι των δυο μεγάλων κυπριακών τραπεζών, οι οποίες συνέχιζαν να αγοράζουν ελληνικά ομόλογα και μάλιστα μέσω Γερμανίας. Αν και πράγματι υπήρχε σοβαρό πολιτικό και ηθικό πρόβλημα με την στάση του Ορφανίδη, ,ε αυτή τη στρατηγική, το ΑΚΕΛ επιχείρησε να πείσει ότι υπεύθυνος για τα προβλήματα του κυπριακού οικονομικού συστήματος ήταν ένας οικονομικός παράγοντας, ο οποίος είτε από ιδεολογική επιλογή είτε από παραλείψεις οδήγησε την χώρα σε αυτό το σημείο. Έτσι, ενισχύθηκε εκ μέρους του κόμματος και της κυβέρνησης μια προσπάθεια αποποίησης ευθυνών και παράλληλα η άποψη περί διαχωρισμού της κυπριακής περίπτωσης από την κρίση χρέους της υπόλοιπης ευρωζώνης.<br />
Μέσα από αυτή την ανάγνωση, το ΑΚΕΛ εξακολουθεί να μην αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο θεμελιώθηκε το ελληνοκυπριακό χρηματιστηριακό κεφάλαιο, στο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης από το 1974 και μετά, αλλά και στις υπόγειες διαδρομές ρωσικών και σέρβικων κεφαλαίων στο νησί, οι οποίες ενισχύθηκαν ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία. Επιπλέον, σε μια εποχή, όπου οι αντιθέσεις κεφαλαίου – εργασίας εντείνονται, το ΑΚΕΛ επιμένει να μην αναθεωρεί τη διαχρονική του στρατηγική περί διατήρησης της «εργατικής ειρήνης». Αυτές οι επιλογές, που προσομοιάζουν με τις θέσεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, μείωσαν προοδευτικά τη δυνατότητα της κυπριακής Αριστεράς να παρεμβαίνει σε θέματα που αφορούν την οργάνωση των κοινωνικών και εργατικών διεκδικήσεων. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, το ΑΚΕΛ έχει μετατραπεί σε ένα κόμμα εξουσίας, αποκομμένο σε μεγάλο βαθμό από τις κοινωνικές διεργασίες, γεγονός που αντανακλάται και στις συνεχείς απόπειρες για συνεργασία με τα κόμματα του κέντρου. Οι τελευταίες εξελίξεις πάντως ίσως οδηγήσουν το ΑΚΕΛ σε μια αλλαγή στάσης. Ήδη, το κόμμα της κυπριακής Αριστεράς διατυπώνει την άποψη περί απεγκλωβισμού από την Τρόικα, ενώ φαίνεται να επεξεργάζεται και την θέση περί εξόδου από την ευρωζώνη και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Η ανάλυση πάντως του ΑΚΕΛ παραμένει, σε μεγάλο βαθμό, «κυπριοκεντρική» καθώς επιμένει να δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην προσπάθεια των ξένων, μέσω της οικονομικής κρίσης, να αποκομίσουν οφέλη από το φυσικό αέριο της Κύπρου.<br />
Το Μαρί επισκίασε τα πάντα<br />
Ο Χριστόφιας εκλέχθηκε με σαφείς δεσμεύσεις για φορολόγηση της Εκκλησίας, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σε προοδευτική κατεύθυνση και αξιοκρατία. Εντούτοις, μετά το πέρας της πενταετίας ο απολογισμός σε αυτά τα σημεία είναι αρνητικός.<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Αρχικά φάνηκε ότι οι προθέσεις της κυβέρνησης είναι να θέσει την Εκκλησία στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων. Έτσι, για πρώτη φορά διορίστηκε Υπουργός Παιδείας χωρίς την έγκριση του Αρχιεπισκόπου, ενώ παράλληλα ξεκίνησαν να διατυπώνονται οι πρώτες δημόσιες θέσεις για την φορολόγηση του εκκλησιαστικού πλούτου. Οι αντιδράσεις του εκκλησιαστικού και φιλοεκκλησιαστικού κατεστημένου τόσο για την αλλαγή των βιβλίων ιστορίας όσο και για την φορολόγηση δεν επέτρεψαν την ολοκλήρωση αυτών των εξαγγελιών. Ο Χριστόφιας αναγκάστηκε να αντικαταστήσει τον Α. Δημητρίου στο Υπουργείο Παιδείας με τον αρεστό στην Αρχιεπισκοπή Γ. Δημοσθένους. Όσον αφορά την εκκλησιαστική φορολογία, η κυβέρνηση και η Αρχιεπισκοπή κατέληξαν σε έναν «ιστορικό συμβιβασμό» που προβλέπει τη μερική φορολόγηση της πανίσχυρης Εκκλησίας της Κύπρου.<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Η πενταετία Χριστόφια επισκιάστηκε από την έκρηξη στο Μαρί και τον θάνατο δεκατριών στρατιωτικών. Ιδιαίτερη βαρύτητα αποδίδεται στον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση χειρίστηκε αυτήν την κρίση που χαρακτηρίστηκε ως η σημαντικότερη μετά την τουρκική εισβολή. Οι δημόσιες τοποθετήσεις του Χριστόφια για την έκρηξη και η αποφυγή ανάληψης ευθυνών, συνέτειναν στο να χάσει κάθε κοινωνικό έρεισμα. Οι Αγανακτισμένοι που συγκεντρώθηκαν αμέσως έξω από το Προεδρικό Μέγαρο, δεν είχαν καμιά σχέση με τα αντίστοιχα κινήματα σε Ελλάδα και Ισπανία. Από τις πρώτες κιόλας μέρες κυριάρχησε η παρουσία ακροδεξιών και συντηρητικών οργανώσεων, οι οποίες διαδήλωναν κατά του «γιού της πλύστρας», ενώ σφοδρή ήταν η αντίδρασή τους, όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να προχ<br />
ωρήσει σε αγορά ρεύματος από το βόρειο τμήμα του νησιού. Η συντηρητική ρητορική και συνθηματολογία αυτού του κινήματος συσπείρωσε προς την αντίθετη κατεύθυνση μια σημαντική μερίδα αριστερών και προοδευτικών πολιτών, οι οποίοι έσπευσαν να υπερασπιστούν όχι τόσο το πρόσωπο του Χριστόφια αλλά συνολικότερα την Αριστερά και την προοπτική της ειρηνικής συμβίωσης με τους Τουρκοκύπριους. Η ομάδα αυτή, όμως, γρήγορα απογοητεύτηκε καθώς διαψεύστηκε η πεποίθησή της ότι η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ θα προχωρούσε σε τομές τόσο στο Κυπριακό όσο και στο επίπεδο της οικονομίας.<br />
Αντί επιλόγου<br />
Η πενταετία Χριστόφια θεωρήθηκε μια από τις πλέον αποτυχημένες της κυπριακής ιστορίας. Η κυπριακή Αριστερά διέψευσε τις προσδοκίες σύμφωνα με τις οποίες η διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ θα μπορούσε να προσχωρήσει σε βαθιές τομές σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Αντίθετα, επέλεξε μια μετριοπαθή στάση απέναντι σε κυρίαρχα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα, με συμβιβασμούς των αρχικών του εξαγγελιών, πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα εδραιώσει την παρουσία του στην εξουσία. Αυτή η εκτίμηση αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυκτός, καθώς με την υιοθέτηση μιας συμβιβαστικής τακτικής, η κυπριακή Αριστερά αποδείχθηκε εύκολος στόχος για τους αντιπάλους της.<br />
Αδάμος Ζαχαριάδης<br />
<br />
www.chronosmag.eu<br />
<div>
<br /></div>
</div>
To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-88557044466824324562013-04-15T07:06:00.000-07:002013-04-15T07:06:03.073-07:00Δύο "ΟΧΙ" τόσο διαφορετικά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8K4vVYugQx9FVNLYr2tIzMbfkc2NJHvSm9EnKaSYAkzQU-tcq4EKeF0RzPbyi3RwH3ODEX0ZjW8aSrT8YOwXQSv-PUcKmoe3PHSK9gWp1ogWs4t9UWtecOikD8qu9Dkcw4bRlnmI-FFKf/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8K4vVYugQx9FVNLYr2tIzMbfkc2NJHvSm9EnKaSYAkzQU-tcq4EKeF0RzPbyi3RwH3ODEX0ZjW8aSrT8YOwXQSv-PUcKmoe3PHSK9gWp1ogWs4t9UWtecOikD8qu9Dkcw4bRlnmI-FFKf/s400/1.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Σε πολλές από τις αναλύσεις που
γράφτηκαν μετά την άρνηση της κυπριακή βουλής να εγκρίνει το κούρεμα καταθέσεων
επιχειρείται μια σύνδεση του ΟΧΙ στο Eurogroup με το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν. Κατά
την άποψή μου οι αναφορές αυτές προβαίνουν σε αυθαίρετες αναγνώσεις δύο εντελώς
διαφορετικών καταστάσεων τόσο από ιστορική όσο και από πολιτική άποψη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Παρακολουθώντας αυτού του είδους τις
αναλύσεις αντιλαμβάνεται κανείς ότι η Γερμανία παρουσιάζεται σε ρόλο νέου Αττίλα.
Κατά την άποψή μου, αυτό αποτελεί μια λανθασμένη οπτική, όχι μόνο για την
περίπτωση της Κύπρου, αλλά συνολικότερα για τον τρόπο αντιμετώπισης της οικονομικής
κρίσης καθώς η έμφαση στον ρόλο της Γερμανίας <span style="background: white; color: #333333;"> και οι ευκολίες περί επιβούλευσης των ξένων δεν βοηθάνε να γίνει μια σοβαρή αριστερή ερμηνεία της κρίσης και κυρίως δεν συμβάλλουν στην εξεύρεση λύσης προς όφελος των εργαζομένων και της κοινωνίας.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 0px;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Όσοι
συνδέουν τα δύο ΟΧΙ αναφέρονται σε ένα πατριωτικό αίσθημα που διακατέχει τον
κυπριακό λαό και κατ’ επέκταση την κυπριακή πολιτική ηγεσία και επιτρέπει στην
Κύπρο να σταθεί απέναντι στις επιβουλές του ξένου ιμπεριαλισμού. Στην περίπτωση
του Σχεδίου Ανάν όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Το τότε προτεινόμενο
σχέδιο ήταν, σε μεγάλο βαθμό, προϊόν αμοιβαίων υποχωρήσεων των δύο πλευρών μέσα
από συνομιλίες πολλών χρόνων. Παράλληλα, ένας σημαντικός παράγοντας των τότε
εξελίξεων ήταν η εξέγερση των Τουρκοκυπρίων οι οποίοι έριξαν τον Ντενκτάς από
την εξουσία και έτειναν χέρι φιλίας προς του Ελληνοκύπριους. Ήταν μια εξέλιξη,
που παρά τα επιμέρους μειονεκτήματα του σχεδίου, άνοιγε θετικές προοπτικές για
το μέλλον του νησιού με την ειρηνική συμβίωση των δύο κοινοτήτων. Η απόρριψη του σχεδίου από την πλευρά των
Ελληνοκυπρίων έκλεισε την πόρτα της λύσης και έριξε ξανά την τουρκοκυπριακή
κοινότητα στην πλήρη εξάρτηση από την Τουρκία. Από την άλλη, η άρνηση της
κυπριακής βουλής στο κούρεμα των καταθέσεων έκλεισε την πόρτα σε μια λανθασμένη
επιλογή του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Eurogroup</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
και άνοιξε προοπτικές για μια διαφορετική προσέγγιση του οικονομικού
προβλήματος όχι μόνο για την Κύπρο αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη. Στην πρώτη
περίπτωση η απόρριψη έγινε με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν, ενώ στην
δεύτερη συνιστούσε μια προσπάθεια ανοίγματος ενός νέου μέλλοντος.<o:p></o:p></span></div>
</div>
To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-40857038376007196512013-02-21T23:08:00.000-08:002013-02-21T23:08:36.209-08:00Θα το ρίξω λευκό για να τσιμεντώσω την εκλογή Μαλά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuG8vD-LGvPSuzhbagCgZMHjNa2cNPYCWt1L7LBrb5lXBEFqlQURXR8YLJzTYJIF0j1Z9CdtJ7QX_g0sFb-Ai6NFkhjjnoj8OkUB38TMgj-Dl3aeVi2OeKfXpx9LKiS0goqey-LE5tY3rL/s1600/%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%80%CE%B7.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuG8vD-LGvPSuzhbagCgZMHjNa2cNPYCWt1L7LBrb5lXBEFqlQURXR8YLJzTYJIF0j1Z9CdtJ7QX_g0sFb-Ai6NFkhjjnoj8OkUB38TMgj-Dl3aeVi2OeKfXpx9LKiS0goqey-LE5tY3rL/s320/%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%80%CE%B7.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σήμερα βρίσκομαι
μπροστά στην υποψηφιότητα του κυρίου Μαλά που τα θετικά της στοιχεία και η
πιθανή εκλογή του θα μπορούσαν, παρά τους κινδύνους, να δημιουργήσουν
ελπιδοφόρα προοπτική για την Κύπρο. Δεν συμμερίζομαι τις απόψεις ορισμένων πως η
διακυβέρνηση ΑΚΕΛ ήταν όλεθρος για την Κύπρο. Θα προσπαθήσω, μέσα από τον
διάλογο, να πείσω ότι αυτό είναι μια λάθος θέση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Τον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί ένας παροξυσμός
στην κοινωνία που δεν επιτρέπει τον νηφάλιο προβληματισμό και τη νηφάλια
συζήτηση. Με τον πιο εύκολο τρόπο η διαφορετική άποψη χαρακτηρίζεται προδοσία. Είναι
προφανές ότι το κλίμα που επικρατεί, ακόμα και αν εγώ ταχθώ υπέρ του κ. Μαλά,
δεν πρόκειται να αντιστραφεί μέχρι την ημέρα των εκλογών. <b>Δε επιθυμώ μια ηχηρή εκλογή του κ. Αναστασιάδη γιατί μία τέτοια θα έχει
σοβαρές επιπτώσεις. </b>Μεταξύ άλλων θα οδηγήσει την Κύπρο, στον δρόμο της Ελλάδας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Διαπιστώνω
ότι η κατάσταση που δημιουργήθηκε οδηγεί στην εκλογή του κυρίου Αναστασιάδη,
γεγονός που θα ενισχύσει τον εθνικισμό – σοβινισμό, τον νεοφιλελυθερισμό και θα
μειώσει τις όποιες δυνατότητες υπάρχουν για φιλολαϊκή έξοδο από την οικονομική
κρίση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Συνυπολογίζοντας τα αντικειμενικά δεδομένα που είναι αυτή
τη στιγμή μπροστά μας <b>καλώ σε αναβολή
των εκλογών</b> για μερικές βδομάδες ώστε να προηγηθεί η δυνατότητα
αντικειμενικής παρουσίας των δύο υποψηφιοτήτων στον λαό αλλά και να δοθεί
χρόνος για καλύτερη διαπραγμάτευση με την Τρόικα στη βάση των κενών που
υπάρχουν, έτσι ώστε να καταστεί η συμφωνία ευνοϊκότερη για τα συμφέροντα των Κυπρίων
εργαζομένων. Ο κυπριακός λαός πρέπει να ενημερωθεί αντικειμενικά για όλα τα πλεονεκτήματα της υποψηφιότητας Μαλά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> <b>Σε περίπτωση που
δεν γίνει δεκτό το αίτημα για αναβολή των εκλογών είμαι υποχρεωμένος να μην
υποστηρίξω την υποψηφιότητα του κυρίου Μαλά.<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Καλώ όλους τους φίλους του ΑΚΕΛ να <b>επιδείξουν κατανόηση</b> απέναντι στις ανησυχίες μου και τους προβληματισμούς
μου, να συνεχίσουν να με εμπιστεύονται και να συνεχίσουμε από κοινού τον αγώνα
για τον σοσιαλισμό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">υ.γ Οποιαδήποτε ομοιότητα
με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική <o:p></o:p></span></div>
</div>
To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-87412419682119372432013-02-18T01:52:00.000-08:002013-02-18T01:52:32.740-08:00Τα πρώτα συμπεράσματα από τις εκλογές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJj1LWxNpI7MXDne6acFy0MXZzCOqSNkEi9qqYgjvJeIgokUB-Xp47R34_j5EKOq6lT_MUtG9xJR3imTfOis0EAR5V2AbD6F30oOhpVmQMWFIOAzZGR08xfsf7uGXsJAQoY-ZLVrKLrrSH/s1600/eklo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJj1LWxNpI7MXDne6acFy0MXZzCOqSNkEi9qqYgjvJeIgokUB-Xp47R34_j5EKOq6lT_MUtG9xJR3imTfOis0EAR5V2AbD6F30oOhpVmQMWFIOAzZGR08xfsf7uGXsJAQoY-ZLVrKLrrSH/s320/eklo.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Μερικά,
πρώτα, συμπεράσματα για τον πρώτο γύρο των κυπριακών εκλογών:<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-family: Calibri;">1.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: Calibri;">Το αποτέλεσμα της Κυριακής πιστοποίησε τη μεγάλη
ήττα της κυπριακής Αριστεράς. Το πάθημα του ΑΚΕΛ είναι ένα πολύ καλό μάθημα. Η
κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να ριζοσπαστικοποιεί, να συγκρούεται και να
δημιουργεί τις προϋποθέσεις της συνολικότερης ανατροπής. Ο Χριστόφιας δεν ήθελε
ή δεν μπορούσε να κάνει τίποτα από τα παραπάνω. Έτσι, νομοτελειακά, οδηγήθηκε
στην καταστροφή. Για τον απολογισμό της πενταετίας θα επανέλθουμε σε επόμενο κείμενο.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-family: Calibri;">2.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: Calibri;">Ο Νίκος Αναστασιάδης θα είναι ο επόμενος
Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η εκλογή του πήρε μια βδομάδα παράταση. Η
Κύπρος μπαίνει σε μια περίοδο σκληρού νεοφιλελευθερισμού, μνημονίων και ύφεσης.
Παρά το γεγονός, ότι προεκλογικά δήλωσε ότι δεν είναι σύμφωνος με τις
ιδιωτικοποιήσεις, ο πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ είναι προσκολλημένος στο άρμα της Μέρκελ
και δύσκολα θα κάνει κάτι χωρίς τις ευλογίες της. Στο Κυπριακό, η κατάσταση
έχει φτάσει σε τόσο κακό σημείο που τα πράγματα μόνο καλύτερα μπορούν να γίνουν.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-family: Calibri;">3.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: Calibri;">Ο Σταύρος Μαλάς κατάφερε, σε μεγάλο βαθμό, να
διώξει την ρετσινιά της κακής διακυβέρνησης Χριστόφια. Μετριοπαθής, προέβαλε το
πρόσωπο του άφθαρτου πολιτικού, πέρασε στον δεύτερο γύρο και θα χάσει
αξιοπρεπώς. Όπως άλλωστε ήταν και ο στόχος. Με την προεκλογική του εκστρατεία
συσπείρωσε, μερικώς, τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ, αλλά μάλλον δυσαρέστησε
αριστερούς εκτός ΑΚΕΛ και κυρίως δεν κατάφερε να μειώσει την αποχή σε νέους
ψηφοφόρους.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-family: Calibri;">4.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: Calibri;">Το φάντασμα του Παπαδόπουλου πλανάται πάνω από
την Κύπρο. Ο Γιώργος Λιλήκκας με τη στήριξη της ΕΔΕΚ και του μισού ΔΗΚΟ
κατάφερε να πάρει 25%. Η επόμενη μέρα, όμως, μόνο εύκολη δεν είναι. Ο Λιλήκκας
αναμένεται να ανακοινώσει την ίδρυση νέου κόμματος. Εκτίμησή μου όμως είναι πως
δεν μπορεί να ηγηθεί του λεγόμενου κέντρου. Αφενός, γιατί δεν έχει το εκτόπισμα
του Παπαδόπουλου και αφετέρου γιατί στον πολιτικό αυτό χώρο υπάρχουν και άλλοι
που θέλουν να αναλάβουν τα ηνία και αυτό θα οδηγήσει σύντομα σε συγκρούσεις.
Είναι βέβαια πιθανόν, σε περίπτωση διαδικασιών επίλυσης, ο Λιλήκκας να επανέλθει
στο προσκήνιο.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-family: Calibri;">5.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: Calibri;">Όπως τα βλέπω εγώ το ΑΚΕΛ έχει μια χρυσή
ευκαιρία. Να μην «λερώσει τα χέρια του». Να μην κάνει καμιά προσπάθεια
συνεργασίας με τους υποστηρικτές του Λιλήκκα. Να χάσει δηλαδή, αξιοπρεπώς.
Δυστυχώς, όμως αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Η εβδομάδα που μπαίνει θα είναι
δυσάρεστη. Οι δύο υποψήφιοι θα επιδοθούν στο γνωστό άθλημα της δεύτερης
Κυριακής. «Γλείψιμο» στον τρίτο (Λιλήκκας), υποσχέσεις και διανομή θέσεων στην
ΕΔΕΚ. Αναστασιάδης και Μαλάς θα ανταγωνιστούν για το ποιος είναι ο πιο απορριπτικός
στο Κυπριακό προκειμένου να αντλήσουν από τους υποστηρικτές του Λιλήκκα. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 10pt 36pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-family: Calibri;">6.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: Calibri;">Πρώτη πράξη του νέου Προέδρου θα είναι η
υπογραφή μνημονίου. Αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις για την κυπριακή ριζοσπαστική
αριστερά. Είναι μια καλή ευκαιρία να συσπειρωθεί, να σκεφτεί και να βρει τους
τρόπους παρέμβασης στη κυπριακή κοινωνία. Να οργανώσει τις αντιστάσεις, να μπει
στα κινήματα, να εκφράσει τους «από κάτω» (ε/κ, τ/κ, μετανάστες). Αν δεν το
κάνει η Αριστερά θα μείνει χώρος στην ακροδεξιά. Και ας μην ξεγελιόμαστε από το
χαμηλό ποσοστό του υποψηφίου του ΕΛΑΜ. Πολλοί από αυτούς ψήφισαν Λιλήκκα.<o:p></o:p></span></div>
</div>
To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-34773478326694870642013-02-11T07:59:00.000-08:002013-02-11T07:59:06.677-08:00Χωρίς τους Τ/κ και οι Ε/κ χάνουν τη μισή Κύπρο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilLBXC9EKceEslfHDCimsnbdacxtrf6R_-4c_7uFeaWE4MQhegHafJ3EQrEFjJKaLJiz1mZNk0d_mhdxEl9FFAJgctK_OfAfUYxikCGOpUty5W86idPQuumt6TyEqGLFJcN7R22CcPmpvi/s1600/niazi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilLBXC9EKceEslfHDCimsnbdacxtrf6R_-4c_7uFeaWE4MQhegHafJ3EQrEFjJKaLJiz1mZNk0d_mhdxEl9FFAJgctK_OfAfUYxikCGOpUty5W86idPQuumt6TyEqGLFJcN7R22CcPmpvi/s320/niazi.jpg" width="240" /></a>Η τουρκοκυπριακή κοινότητα βρίσκεται σε αναβρασμό και μια τεράστια εξάρτηση από την Τουρκία που πλέον έχει παρουσία οικονομική, πολιτιστική και προσπαθεί να αλλάξει την ταυτότητα των Τουρκοκυπρίων, η οποία προσπαθεί να αντισταθεί και αντιδρά.
Ο ακαδημαϊκός Νιαζί Κιζίλγιουρεκ μιλά στο ΚΥΠΕ για τις προεκτάσεις αυτής της κρίσης που εκτείνεται σε ολόκληρο σχεδόν το φάσμα της τ/κ κοινότητας, εξηγεί τις αντιδράσεις, κυρίως από συνδικαλιστές και δασκάλους, στην επιβολή της κουλτούρας του Ισλάμ, των ιδιωτικοποιήσεων, των «ιθαγενειών», αιτιολογεί την εξασθένιση της τ/κ αριστεράς εντοπίζοντας τα αίτια, τη διαμάχη στη δεξιά που δεν τη θεωρεί αποσχιστική και σκιαγραφεί την πορεία μιας κοινότητας που για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, δεν έχει, ούτε αυτή, προτεραιότητα το Κυπριακό, αλλά την οικονομική κρίση.
Ο καθηγητής και μέλος του Συμβουλίου του Τμήματος Τ<br />
ουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου πιστεύει πως «χωρίς τους Τ/κ και οι Ε/κ χάνουν τη μισή Κύπρο» και εκφράζει ανησυχία γιατί αυτό δεν γίνεται αντιληπτό. Εντοπίζει δε την παραδοξότητα της οικονομικής παρουσίας της Τουρκίας στα κατεχόμενα που φέρει μεν οικονομική ενδυνάμωση στο βόρειο κατεχόμενο μέρος, όμως την ίδια ώρα αποδυναμώνει την τ/κ κοινότητα ως έκφραση πολιτικής βούλησης.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:<br />
<br />
<i>Ερ: Κρίση στο «δήμο» Λευκωσίας, κρίση στο κόμμα Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ), απεργίες, στάση εργασίας σε πολλούς τομείς και διαμαρτυρίες επαγγελματικών ομάδων και συνδικάτων. Η τ/κ κοινότητα φαίνεται να βρίσκεται σε αναβρασμό. Είναι πολιτικά τα αίτια ή συγκυρίες;
</i><br />
<br />
Απ: Δύσκολα τα ξεχωρίζεις. Δεν ξέρω αν υπήρχαν εποχές που η τ/κ κοινότητα δεν ήταν σε κρίση. Η κρίση είναι μόνιμη και έχει άμεση σχέση με το Κυπριακό γιατί πρόκειται για μια κοινότητα που είναι απομονωμένη και απόλυτα εξαρτημένη από την Τουρκία. Αυτή η εξάρτηση αυξάνεται, είναι η τεράστια. Όμως τώρα παίρνει και μια άλλη μορφή με την εισροή ισλαμικού, θα έλεγα, κεφαλαίου, από την Τουρκία. Οι Τ/κ επιχειρηματίες χάνουν τον οικονομικό και κατ’ επέκταση και τον πολιτικό λόγο. Ό,τι παρουσιάζει η κυβέρνηση της Τουρκίας ως οικονομική πρόταση, η «κυβέρνηση» και ιδιαίτερα το ΚΕΕ είναι έτοιμο να τα δεχτεί, με τις ιδιωτικοποιήσεις οργανισμών που ήταν μέχρι τώρα στα χέρια των Τ/κ.
Υπάρχει και η πολιτισμική παρουσία της Τουρκίας στα κατεχόμενα. Λέχθηκε ότι πρέπει να εκπαιδευτούν οι Τ/κ στο Ισλάμ, να αποκτήσουν πίστη, ιδρύεται θεολογική σχολή, συζητείται μεγάλο τζαμί και ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης για την Κύπρο (Μπεσίρ Αταλάι) δεν διστάζει να δηλώσει ότι οι Τ/κ χρειάζονται θρησκευτική παιδεία. Τέτοιες δηλώσεις είναι από τη μια υποτιμητικές και από την άλλη προκαλούν ένα «κίνημα της ταυτότητας». Σε αυτή τη συγκυρία, αυτό που λέμε αναβρασμός είναι ουσιαστικά μια έκφραση να προστατευθεί η τ/κ ταυτότητα, όπως ιστορικά έχει διαμορφωθεί, απέναντι σε μια επίθεση που δέχεται για να αναδημιουργηθεί στα πλαίσια του Ισλάμ. Αυτές όμως οι αντιδράσεις περιορίζονται σε κάποιες οργανώσεις, κυρίως συντεχνίες, όχι τυχαία, γιατί τα περισσότερα κόμματα είναι εξαρτημένα από την Τουρκία. Οι συντεχνίες ξέρουν ότι αν υπάρξουν ιδιωτικοποιήσεις είναι οι εργαζόμενοι που θα χάσουν. Και από την άλλη οι συντεχνίες των δασκάλων αντιδρούν, στο επίπεδο της κουλτούρας, στην προσπάθεια επιβολής μιας άλλης ταυτότητας.
Η εξάρτηση γίνεται πολύ πιο χειρότερη με την Τουρκία να έχει πια μια πολύ πιο έντονη παρουσία στην Κύπρο, και οικονομική και πολιτισμική, ενώ ταυτόχρονα δίδεται συστηματικά «ιθαγένεια» σε Τούρκους πολίτες, πράγμα που οδηγεί την τ/κ κοινότητα μακροπρόθεσμα, θα τολμούσα να έλεγα, σε αφανισμό, ως ξεχωριστή κοινότητα.
<br />
<br />
<i>Ερ: Η αντιπολίτευση και τα κόμματα φαίνονται να έχουν μεν μια φωνή, ζητώντας πχ «πρόωρες εκλογές», από την άλλη όμως στους δρόμους βγαίνουν οι δάσκαλοι και οι συνδικαλιστές. Μήπως επειδή αυτοί είναι η πιο γνήσια φωνή ή επειδή τα πολιτικά κόμματα φοβούνται την εξάρτηση, στην οποία αναφερθήκατε, με την Άγκυρα;
</i><br />
<br />
Απ: Εξήγησα ότι η αντίδραση των συνδικαλιστών έχει να κάνει με την απώλεια εργασίας, αν π.χ ιδιωτικοποιηθεί η «αρχή ηλεκτρισμού»». Οι δάσκαλοι αντιδρούν σε επίπεδο κουλτούρας γιατί είναι παρέμβαση στην παιδεία αυτό που γίνεται. Όσον αφορά όμως ένα κοινό μέτωπο αντίδρασης της αντιπολίτευσης, δεν βρίσκουμε κοινή φωνή στην υπεράσπιση της τ/κ κοινότητας. Δημιούργησαν πρόσφατα το κίνημα κοινοτικής ύπαρξης, όμως και σε αυτό συμφωνούν μέχρι σε ένα σημείο. Δεν υπάρχει ένα κοινό πρόγραμμα συνολικής αντίληψης πραγμάτων, που να περιλαμβάνει οικονομία, κουλτούρα, Κυπριακό.
Να το διαχωρίσουμε όμως. Η δεξιά, σε όλο της το φάσμα, δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιστέκεται. Εκ της ιδεολογίας και της αντίληψής της, η δεξιά δεν ενοχλείται από την παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο, ούτε και από τη δημογραφική αλλαγή. Κάποτε το είχε πει ο Ραούφ Ντενκτάς: «Τούρκος φεύγει, Τούρκος έρχεται». Περιμένει λοιπόν κανείς να δει από την αντιπολίτευση και κυρίως από την αριστερά, μια πολιτική που θα υπερασπίσει τα συμφέροντα της τ/κ κοινότητας.
Είναι γεγονός ότι η τεράστια εξάρτηση από την Τουρκία, η απομάκρυνση της πιθανότητας επίλυσης του Κυπριακού, εκ των πραγμάτων αδυνατεί την τ/κ αριστερά. Είναι μέσα από συγκυρίες που δυναμώνεται και αποδυναμώνεται. Η τ/κ αριστερά ενδυναμώθηκε όταν υπήρχε η προοπτική της λύσης και αποδυναμώθηκε όταν χάθηκε αυτή η προοπτική. Είναι μεν αντιπολίτευση, είναι όμως δύσκολο να σπρώξουν τα πράγματα σε ένα συγκρουσιακό σημείο γιατί στο τέλος της ημέρας, αφού δεν θα υπάρχει η προοπτική της λύσης, «να κάνουμε τί», ρωτάνε οι ίδιοι. Είναι λοιπόν μια δομική αδυναμία εδώ, που πηγάζει όχι μόνο από την μη λύση, αλλά την έλλειψη προοπτικής της λύσης.<br />
<br />
<i>Ερ: Αν πάνε σε «πρόωρες εκλογές» τι διαφορετικό πιστεύετε ότι μπορεί να δείξει η κάλπη;
</i>
<br />
<br />
Απ: Εγώ δεν πιστεύω ότι η τ/κ κοινότητα μπορεί να λύσει τα τεράστια προβλήματά της μέσα από την εκλογική διαμάχη και μόνο. Βεβαίως και δεν βάζω στο ίδιο καζάνι όλους. Η αριστερά δεν θα δώσει τόσες «ιθαγένειες» όσες η δεξιά και αυτό φάνηκε από τη «διακυβέρνηση» Ταλάτ. Έχουν κάποιες ευαισθησίες. Όπως όμως έχουν τα πράγματα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για μια οικονομική προοπτική που θα εξασφαλίσει την αναπαραγωγή της τ/κ κοινότητας με τους δικούς της όρους σε σημείο που θα μειώσει την εξάρτηση από την Τουρκία. Αντίθετα, όλα μας δείχνουν ότι αυτή η εξάρτηση ενισχύεται.
Για παράδειγμα μιλάνε όλοι για το έργο μεταφοράς νερού από την Τουρκία και τώρα έχει προστεθεί και το ρεύμα. Είναι σχέση πολιτικής εξάρτησης που χτίζεται εδώ. Είναι σε θέση η τ/κ αριστερά να πει ότι θα παράγουν το δικό τους ρεύμα και πώς; Το πρόβλημα είναι δομικό και όχι συγκυριακό για την τ/κ κοινότητα.
<br />
<br />
<em>Ερ: Το «οικονομικό πρωτόκολλο» που υπογράφθηκε πρόσφατα μεταξύ κατεχομένων και Τουρκίας περιλαμβάνει και ιδιωτικοποιήσεις, αλλαγή εργασιακού καθεστώτος στο «δημόσιο» κτλ. Η παρουσία της Άγκυρας φαίνεται τώρα να είναι ολιστική και το ερώτημα είναι γιατί τώρα;</em>
<br />
<br />
Απ: Κατά καιρούς έρχονταν «οικονομικά πακέτα» που επικεντρώνονταν σε κάποια πράγματα. Το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό κόμμα (ΡΤΚ), όταν ήταν στην «εξουσία», κάποια πράγματα τα είχε δεχθεί και κάποια όχι. Όταν ήρθε στην «εξουσία» το κόμμα του Ιρσέν Κιουτσιούκ, ο ίδιος δημιούργησε ένα ρόλο “yes man”,, Κάνει ό,τι του πει η Άγκυρα και αυτό το χρησιμοποιεί και για εσωκομματικές υποθέσεις. Ενισχύεται ο κ. Κιουτσιούκ εσωκομματικά, αποδεχόμενος ό,τι του λέει η Άγκυρα και το ΑΚΡ.
Το τελευταίο «οικονομικό πακέτο» προβλέπει ιδιωτικοποιήσεις σε ό,τι απέμεινε και άνθρωποι κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους. Να υπογραμμίσουμε εδώ ότι η έννοια της ιδιωτικοποίησης στα κατεχόμενα είναι διαφορετική. Ιδιωτικοποίηση στα πλαίσια της ΕΕ σημαίνει πως το αποτέλεσμα για τον πολίτη θα είναι καλύτερο, αυξημένη ποιότητα και όχι πολύ ακριβά. Υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ διαφόρων εταιρειών. Στα κατεχόμενα ιδιωτικοποίηση εξ ορισμού είναι τουρκοποίηση. Δεν υπάρχουν εταιρείες από τη Γαλλία, την Αγγλία ή αλλού να έρθουν να ανταγωνιστούν ποιος θα μπει στο παιχνίδι. Υπάρχει ένας μόνος του και αυτός είναι το τουρκικό κεφάλαιο. Γι’ αυτό οι ιδιωτικοποιήσεις οδηγούν σε αντίδραση που παίρνει πλέον τη μορφή του κινήματος ταυτότητας, υπεράσπισης της κοινότητας, δεν είναι καθαρή οικονομική υπόθεση.
Υπάρχει ένα παράδοξο σε όλο αυτό, και αυτό είναι ότι ενώ ενισχύεται μεν η παρουσία της Τουρκίας και η «βόρεια Κύπρος» ως οικονομικός χώρος, χάνει δε η τ/κ κοινότητα ως κοινότητα.
<br />
<br />
<em>
Ερ: Η κρίση στο ΚΕΕ κράτησε πολλούς μήνες, έφτασε μέχρι τα «δικαστήρια». Αυτό κατ’ εσάς οφείλεται στην αντιπαράθεση Ερογλου – Κιουτσιούκ ή είναι κάτι πιο βαθύ;
Απ: Είναι φανερό ότι υπάρχει μια έντονη διαμάχη μεταξύ των κ. Ερογλου και Κιουτσιούκ. Όμως πήρε άλλη μορφή. Σε αυτή τη διαμάχη ο Ιρσέν Κιουτσιούκ βασίστηκε 100% πάνω στη δύναμη της τουρκικής κυβέρνησης, του ΑΚΡ, γι’ αυτό και δέχεται ότι του λένε, και ο Ντερβίς Ερογλου στη βάση του ΚΕΕ ως ο ιστορικός ηγέτης του κόμματος. Είναι επίσης γεγονός ότι η κυβέρνηση του ΑΚΡ δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τον κ. Ερογλου και υπάρχουν διάφορες εκτιμήσεις γι’ αυτό.
Ερ: Δεν είναι δηλαδή για εσάς μια κρίση της δεξιάς;</em>
<br />
<br />
Απ: Κρίση είναι, όπως και μεγάλη διαμάχη. Όμως δεν νομίζω ότι θα οδηγήσει σε διάσπαση. Γιατί η δεξιά είναι ομάδες ανθρώπων που τους δένουν μαζί πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα. Η δεξιά πάντοτε ήταν διάφορες ομάδες που είχαν διαφωνίες, αλλά στο τέλος της ημέρας μένουν μαζί γιατί έχουν κάποια συμφέροντα. Θα έχουμε τις εσωκομματικές εκλογές στο ΚΕΕ, γιατί αυτό είναι «δικαστική απόφαση». Πολύ πιθανόν να επικρατήσει ο Αχμέτ Κασίφ. Όμως δεν σημαίνει διάσπαση του ΚΕΕ και πρέπει να μην του δώσουμε παραπάνω σημασία από αυτή που έχει.<br />
<br />
<em>Ερ: Αυτό που προσέχουμε είναι πως ούτε στην τ/κ κοινότητα το Κυπριακό είναι πλέον πρώτο θέμα. Πιο πολύ η οικονομία, οι κοινωνικές αλλαγές, κ.ά. Ποιες βλέπετε να είναι οι επιπτώσεις σε αυτό;</em><br />
<br />
Απ: Αυτό είναι σωστό και μάλιστα, για διάφορους και πολλούς λόγους, βλέπουμε τις δύο κοινότητες της Κύπρου να απομακρύνονται όχι από την ανάγκη της λύσης, αλλά από την πίστη ότι θα βρεθεί λύση. Τα αποτελέσματα της μη λύσης δεν έχουν την ίδια μορφή στις δύο κοινότητες, που επηρεάζονται διαφορετικά. Όσο περνά ο χρόνος χωρίς τη λύση του Κυπριακού, η τ/κ κοινότητα ως κοινότητα πολιτικής βούλησης, ασθενεί και αδυνατεί. Ενισχύεται η παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο. Μετά την εισβολή είχε 40.000 και πλέον στρατό στην Κύπρο, σήμερα έχει οικονομικό κεφάλαιο, είναι κουλτούρα, χρήμα, πληθυσμός.
Όπως και στις Προεδρικές εκλογές βλέπουμε πως το Κυπριακό βρίσκεται, σε απόσταση, στη δεύτερη σειρά, παρόμοια είναι η εικόνα και στην τ/κ κοινότητα. Προέχουν η οικονομική κρίση, καθημερινά προβλήματα. Αυξάνονται επίσης οι εγκληματικές ενέργειες. Και στις δύο κοινότητες. Αυτό έχει να κάνει με το ότι τα κατεχόμενα είναι ξέφραγο αμπέλι. Εμένα όμως με ανησυχεί η δομή που παίρνει στα κατεχόμενα η παρουσία του τουρκικού κεφαλαίου, όπως π.χ τα καζίνο που εκ των πραγμάτων συνδέονται με τον υπόκοσμο. Δεν έχουμε δηλαδή κεφάλαια που ανοίγουν εργοστάσια για να δουλέψει ο κόσμος, αλλά κεφάλαια που ανοίγουν καζίνο. Πρόκειται για κοινωνικές επιπτώσεις μιας κατάστασης που δεν θα διορθωθεί εάν δεν βρεθεί μια συνολική λύση στα ζητήματα.
<br />
<br />
<em>Ερ: Ποια είναι λοιπόν η διέξοδος;
</em><br />
<br />
Απ: Δεν πιστεύω ότι η τ/κ κοινότητα έχει διέξοδο χωρίς την επίλυση του Κυπριακού. Η τ/κ κοινότητα βρίσκεται σε ένα ιστορικό μομέντουμ. Ο ένας δρόμος είναι η καθημερινή κοινωνική διαδικασία μέσω της ενδυναμωμένης παρουσίας της Τουρκίας με την κοινότητα να χάνει σταδιακά την ύπαρξή της ως κοινότητα πολιτικής βούλησης. Αν Ε/κ και Τ/κ διαχειρίζονται ένα ομόσπονδο κράτος από κοινού, αυτό είναι η προοπτική της ε/κ κοινότητας να ζήσει σε όλο το νησί. Χωρίς τους Τ/κ και οι Ε/κ χάνουν τη μισή Κύπρο. Αυτό το απλό πράγμα δυστυχώς δεν γίνεται κατανοητό ή δεν δίδεται αρκετή σημασία σε αυτό. Άρα, δεν υπάρχει προοπτική για τους Τ/κ μακροπρόθεσμα χωρίς την επίλυση του Κυπριακού, χωρίς να ενσωματωθεί η κοινότητα στη διεθνή νομιμότητα και να είναι υποκείμενη της διεθνούς πολιτικής, να διαχειριστεί πραγματικά μια κρατική εξουσία και μια πραγματική οικονομία, ως μέλος της ΕΕ. Αυτή είναι η προοπτική της. Η άλλη προοπτική είναι όλα αυτά που περιγράφουμε τώρα. Μια μαύρη εικόνα.
</div>
To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-87408130829230217282012-06-18T06:01:00.000-07:002012-06-18T06:01:11.954-07:00Από το άρθρο 16 στην επόμενη μέρα των εκλογών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyQOBwJFSxnWM0imZNhGtWfYV8IjG8cp42uIzlHSgaDWc5cmbZw7N_DOZ-mdnWFCMGaXxxp-pVmbFjLDt8QAu29az2tDg9Eb9WMss3a8dBXbsKDYleEtC3AwabIEYG3_OcW9GL2E_MkGHb/s1600/left.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyQOBwJFSxnWM0imZNhGtWfYV8IjG8cp42uIzlHSgaDWc5cmbZw7N_DOZ-mdnWFCMGaXxxp-pVmbFjLDt8QAu29az2tDg9Eb9WMss3a8dBXbsKDYleEtC3AwabIEYG3_OcW9GL2E_MkGHb/s320/left.jpg" width="226" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Τελικά δεν προέκυψε αυτή η πολυπόθητη «κυβέρνηση της Αριστεράς». Νιώθω όμως ότι το πεπρωμένο μας έχει αλλάξει και πως από σήμερα «παίζουμε σε άλλο γήπεδο». Ανήκω στη γενιά του άρθρου 16. Θυμάμαι την πρώτη φορά που κάναμε κατάληψη κερδίζοντας την συνέλευση. Βγήκαμε από την αίθουσα με ένα ανάμεικτο αίσθημα ενθουσιασμού και απορίας. Όλοι καταλαβαίναμε ότι ζούσαμε κάτι πρωτόγνωρο. Θυμάμαι ότι λίγες ώρες μετά την πρώτη συνέλευση και αφού μείναμε σχεδόν μόνοι μας στην σχολή κάποιος ρώτησε: «Και τώρα τι κάνουμε;». Σιγά-σιγά βρήκαμε τους τρόπους. Οργανώσαμε την ζωή μας στην κατάληψη, φτιάξαμε τον χώρο όπως θέλαμε να είναι, κουβεντιάσαμε θέματα που είναι ταμπού στα εκπαιδευτικά προγράμματα των σχολών. Κατεβήκαμε στις πορείες και γνωρίσαμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει καταστολή, πως καίνε τα μάτια σου από τα δακρυγόνα, πως μεγαλώνει ο φόβος στην όψη πάνοπλων αστυνομικών. Μάθαμε όμως και πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της αλληλεγγύης, της αυτό-οργάνωσης, της συλλογικότητας. Κάπως έτσι πορευθήκαμε για αρκετές βδομάδες, μέχρι που στο τέλος τα καταφέραμε!</div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Στο επόμενο διάστημα η δική μας γενιά βρέθηκε στο επίκεντρο των εξελίξεων. Στα πανεπιστήμια, στην διεκδίκηση δημόσιων χώρων στις γειτονιές, στον Δεκέμβρη του 2008, στο κίνημα ενάντια στο χαράτσι και φυσικά στο κίνημα των πλατειών. Σε κανένα από αυτά τα κινήματα δεν μπήκαμε με βεβαιότητες. Μπήκαμε γεμάτοι ερωτήματα και έτοιμοι να βρούμε απαντήσεις που ίσως και να ανέτρεπαν προηγούμενες απόψεις μας. Πολλές φορές σκοντάψαμε. Είτε από τρικλοποδιές που άλλοι μας έβαζαν, είτε σε εμπόδια που οι ίδιοι βάζαμε στους εαυτούς μας. Σηκωνόμασταν όμως, ξεσκονίζαμε τα κοντά μας παντελόνια και συνεχίζαμε. Κρατήσαμε, σε όλες τις περιπτώσεις, αξίες και ιδανικά. Αξίες όπως η συντροφικότητα, ιδανικά όπως η αντίσταση! </div>
<div style="text-align: justify;">
Όλα αυτά οφείλουμε να τα θυμόμαστε. Γιατί είναι αυτά που μας έφεραν εδώ. Να θυμόμαστε ότι σε αυτή, τη νέα φάση της Αριστεράς, μπαίνουμε με λίγες βεβαιότητες και πολλά ερωτήματα. Κρατάμε όμως τις αξίες μας, κρατάμε τα ιδανικά μας. Σε αυτή τη νέα φάση οφείλουμε να θυμόμαστε ότι για εμάς η δημοκρατία είναι αυταξία και πως δεν την παραμερίζουμε προς όφελος της αποτελεσματικότητας. Να θυμόμαστε πως σε μια κοινωνία που μισό εκατομμύριο επιλέγουν ψήφο στους νέο-ναζί, εμείς οφείλουμε να αποδεικνύουμε ότι ο «δικός μας κόσμος χωράει πολλούς κόσμους». Να θυμόμαστε πως εμείς παλεύουμε για την κοινωνική απελευθέρωση και καθημερινά να βάζουμε ψήγματα της κοινωνίας που ονειρευόμαστε. Να θυμόμαστε ότι η δική μας Αριστερά έφτασε ως εδώ γιατί προτίμησε τις κοπιαστικές βόλτες στα αλώνια από το ξεκούραστο πέρασμα στα σαλόνια. Μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Αδάμος Ζαχαριάδης<br />
<div>
<br /></div>
</div>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-54771162657791772172012-05-02T23:52:00.001-07:002012-05-02T23:52:22.155-07:00Θα νικήσουμε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmcaQEPvejoSLe648r-xdML2ihQGqU7W61x3esZ5d9RUzvJoT6BCzRJc_4fnImzj1pFjKu5gLMxBjfAwcUN1m6BkReWThRIuohrFxG0XlehZFPIxt-bNEsvXPsmwAjq4wrohm2BimA5uT9/s1600/Venceremos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmcaQEPvejoSLe648r-xdML2ihQGqU7W61x3esZ5d9RUzvJoT6BCzRJc_4fnImzj1pFjKu5gLMxBjfAwcUN1m6BkReWThRIuohrFxG0XlehZFPIxt-bNEsvXPsmwAjq4wrohm2BimA5uT9/s320/Venceremos.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Είναι πλέον
κοινός τόπος ότι η δική μας γενιά αποτελεί ένα πειραματόζωο. Οι αγορές και οι
τοκογλύφοι, Έλληνες και ξένοι, οι τραπεζίτες και οι κυβερνήσεις που κανείς δεν
έχει εκλέξει, αποφάσισαν να πειραματιστούν με την δική μας ζωή. Αποφάσισαν να
μας βάλουν σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα και να μας βγάλουν εργασιακά
ανασφάλιστους, φτηνούς, ευέλικτους. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία του
πειράματος ήταν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Έβαλαν τους
υπαλλήλους τους σε τηλεοράσεις και εφημερίδες να επιχειρηματολογούν ότι όλα
αυτά γίνονται για το καλό μας, πως δεν υπάρχει άλλη πρόταση και πως έτσι θα
σωθούμε και εμείς και οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης. Κι όταν δεν πειστήκαμε, προσπάθησαν
να μας τρομοκρατήσουν. Μας έπνιξαν στα χημικά και στα δακρυγόνα, γέμισαν τις
γειτονιές μας με αστυνομία, μας έδειραν στις πορείες. Και όταν ούτε αυτό
πέτυχε, μας έδειξαν τον «εχθρό». Είπαν ότι οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές,
πως αυτοί ευθύνονται για την εγκληματικότητα. Κι έφτιαξαν στρατόπεδα
συγκέντρωσης, έκαναν επιχειρήσεις σκούπα, έκαναν απελάσεις. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σήμερα,
δύο χρόνια μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, έχουμε άλλη μια ευκαιρία για
απάντηση. Έχουμε την ευκαιρία να βγούμε μπροστά και να κάνουμε το δικό μας
πείραμα. Να δείξουμε πως υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι ο δρόμος της αντίστασης, της
αλληλεγγύης και της δημοκρατίας. Είναι δρόμος δύσκολος και ανηφορικός. Κι είναι
δύσκολος γιατί προκειμένου να πετύχει το δικό μας πείραμα χρειάζεται να
αναμετρηθούμε με όλους. Και πρώτα με τους εαυτούς μας. Προκειμένου να πετύχει
το δικό μας πείραμα οφείλουμε να ανοιχτούμε περισσότερο στην κοινωνία,
διατηρώντας ταυτόχρονα την «κόκκινη καρδιά» μας. Σήμερα, που όλοι (ακόμα και ο
Σαμαράς με τον Βενιζέλο) μιλάνε ενάντια στο Μνημόνιο, να θυμηθούμε ότι εμείς
παλεύουμε ενάντια στις πολιτικές του μνημονίου από μια αντι-νεοφιλελεύθερη,
αντι-καπιταλιστική πλευρά. Να θυμηθούμε ότι δεν αρκεί να είμαστε υπέρ των
φτωχών, πρέπει να είμαστε και ενάντια στους πλούσιους. Σήμερα, που ο φασισμός
χτυπάει, καθημερινά την πόρτα της κοινωνίας μας, πρέπει να θυμηθούμε ότι εμείς
παλεύουμε για έναν κόσμο που θα χωράει πολλούς κόσμους. Σήμερα, που προσπαθούν
να μας πείσουν ότι οι μετανάστες παράγουν την εγκληματικότητα, πρέπει να
θυμηθούμε ότι η κρίση και η ανέχεια δεν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε Έλληνες
και ξένους. Πρέπει να φωνάξουμε ακόμα πιο δυνατά πως «οι μετανάστες είναι της
γης οι κολασμένοι». Σήμερα, που η δημοκρατία καταλύεται και που τα δικαιώματα
θεωρούνται πολυτέλεια πρέπει να θυμηθούμε ότι για εμάς σοσιαλισμός μπορεί να
υπάρξει μόνο με δημοκρατία και ελευθερία. Και όλα αυτά να τα δείχνουμε
καθημερινά στην πράξη. Η αντίσταση και η ανυπακοή να είναι το καθημερινό μας
βίωμα στις γειτονιές, στις σχολές και στους χώρους εργασίας μας. Η αλληλεγγύη
το καθημερινό μας παράδειγμα, στα ανταλλακτικά παζάρια, τις συλλογικές
κουζίνες, στο εμπόριο χωρίς μεσάζοντες. Η δημοκρατία η καθημερινή μας πάλη,
ακόμα και στις ίδιες μας τις οργανώσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Θα
νικήσουμε. Γιατί στο δικό τους πείραμα οι πλατείες είναι για τις καφετέριες. Στο
δικό μας για να τις γεμίζουμε αγωνία για το αύριο, αντίσταση και αλληλεγγύη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Θα
νικήσουμε. Γιατί στο δικό τους πείραμα τα μεγάφωνα παίζουνε χιτάκια εποχής. Στο
δικό μας δακρύζουμε με τραγούδια του Μάλαμα και του Θανάση.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%; text-indent: 36pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%; text-indent: 36pt;">Αδάμος Ζαχαριάδης (Ομάδα ΡΟΖΑ)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">*Χαιρετισμός στην εκδήλωση νέων ΣΥΡΙΖΑ: "Η νεολαία στο στόχαστρο" που έγινε στις 2/5/12 στη Νομική.</span></div>
</div>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-46646104575602020592012-04-24T23:44:00.002-07:002012-04-24T23:44:55.867-07:00Μπορεί να είναι η Κύπρος παράδειγμα για την Ελλάδα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: -webkit-auto;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το ερώτημα αν το
ΑΚΕΛ και κατ’ επέκταση η κυπριακή κυβέρνηση μπορεί να χαρακτηριστεί ως το
παράδειγμα για τη δικιά μας Αριστερά στην Ελλάδα φαίνεται να απασχολεί πολλούς
από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες από τότε που ο Χριστόφιας ανέλαβε την
προεδρία στην Κύπρο. Θα προσπαθήσω να απαντήσω κάνοντας αναφορά σε ζητήματα που
δεν<span style="color: red;"> </span>εμφανίζονται στην καθημερινή πολιτική
συζήτηση. Δεν θα αναφερθώ καθόλου στο Κυπριακό. Άλλωστε, το γεγονός ότι ο
Χριστόφιας εκλέχθηκε ως «πρόεδρος λύσης» κι αυτή τη στιγμή το Κυπριακό είναι
στο χειρότερο σημείο των τελευταίων δεκαετιών μιλάει από μόνο του. Δεν θα
αναφερθώ σε θέματα οικονομίας. Άλλωστε το γεγονός ότι η κυπριακή κυβέρνηση ήταν
ανάμεσα σε αυτές που ψήφισαν υπέρ του πακέτου «διάσωσης» της Ελλάδας μιλάει από
μόνο του. Θα αναφερθώ, όμως, σε ζητήματα που άπτονται αξιών και αντιλήψεων της
Αριστεράς και που φαίνεται ότι «πέρασαν και δεν ακούμπησαν» από τα γραφεία του
ΑΚΕΛ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br /><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br /><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η κυβέρνηση Χριστόφια κάνει νέους φίλους<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το ζήτημα της
οριοθέτησης ΑΟΖ είναι ένα από τα πιο φλέγοντα στον διάλογο για την Κύπρο.
Ακόμη, όμως, και όσοι συμφωνούν με τους χειρισμούς δυσκολεύονται να
υπερασπιστούν τις φιλίες με το Ισραήλ. Η Κύπρος είναι αυτή τη στιγμή από τους πιο
στενούς συνεργάτες μιας κατοχικής δύναμης, η οποία καταπατά καθημερινά το
διεθνές δίκαιο και δεν σέβεται κανένα ανθρώπινο και πολιτικό δικαίωμα. Η
συγκυρία έφερε το Ισραήλ στο αντίπαλο
στρατόπεδο από αυτό της Τουρκίας και η Κύπρος έτρεξε να επωφεληθεί με βάση τη
λογική του «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Οι ανταλλαγές επισκέψεων
υπουργών και αρχηγών κρατών είναι συχνές και σε κάθε ευκαιρία υπενθυμίζεται ότι
«οι δύο χώρες είναι σύμμαχοι». Την ίδια ώρα βέβαια τα ΕΔΟΝόπουλα φοράνε τις παλαιστινιακές
μαντήλες και φωνάζουν: «Σε Κύπρο, Ελλάδα, Παλαιστίνη, Αμερικάνος δεν θα
μείνει».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmtdtgtEesage7GHcaw11reCwsag1zzhl_cD13B6lhli8JnKyyjybWl6N_ZSa8uugBiKoAbx9SCfbKXtKvxmjSisl6daLWUuF2Tz8qZmCxoFdIFE9uVOPM-zaspIIXlZSWe224CSGNylVY/s1600/%25CE%25A7%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2591%25CE%25A32.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmtdtgtEesage7GHcaw11reCwsag1zzhl_cD13B6lhli8JnKyyjybWl6N_ZSa8uugBiKoAbx9SCfbKXtKvxmjSisl6daLWUuF2Tz8qZmCxoFdIFE9uVOPM-zaspIIXlZSWe224CSGNylVY/s320/%25CE%25A7%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2591%25CE%25A32.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16px; line-height: 18px; text-align: justify;">Η θητεία Χριστόφια είναι αυτό που λέμε: «πάθαμε και μάθαμε»</span>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η Κύπρος κατά της ομοφυλοφιλίας<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στα τέλη
Φεβρουαρίου η τοπική βουλή της Αγίας Πετρούπολης ψήφισε νόμο που απαγορεύει τη
δημόσια έκφραση των ΛΟΑΤ ατόμων. Πέραν του χρηματικού προστίμου προβλέπεται και
ποινή φυλάκισης. Σύμφωνα μάλιστα με τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, η ρωσική Δούμα
σκέφτεται να επεκτείνει το νόμο σε όλη τη χώρα. Τι σχέση έχει αυτό με την
κυβέρνηση Χριστόφια; Μα η Κύπρος ήταν η μοναδική χώρα μέλος της Ε.Ε. που ψήφισε
κατά της καταδίκης του συγκεκριμένου νόμου. Δύο τινά μπορεί να ισχύουν. Είτε η
κυβέρνηση θεωρεί πως τέτοια ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι ικανά να
διαταράξουν τις καλές σχέσεις με το καθεστώς Πούτιν είτε το ΑΚΕΛ είναι της άποψης ότι η ομοφυλοφιλία
είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό και θα εκλείψει με την έλευση του σοσιαλισμού.
Μέχρι τότε οι ομοφυλόφιλοι θα τιμωρούνται και καλό είναι να μην
πολυεμφανίζονται γιατί μας χαλάνε την αισθητική.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα αριστερά ρουσφέτια είναι πιο γλυκά<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το δεύτερο μέρος
του προεκλογικού συνθήματος του Χριστόφια έλεγε: «Δίκαιη Κοινωνία». Τα
τελευταία τέσσερα χρόνια έχουν αποκαλυφθεί τουλάχιστον τρία μεγάλα σκάνδαλα που
έχουν να κάνουν με ρουσφέτια, τα οποία προέρχονταν από τον πολύ στενό κύκλο του
Προέδρου. Η αναξιοκρατία και τα ρουσφέτια έγιναν καθημερινό βίωμα για τον Κύπριο
πολίτη, ενώ η μόνιμη απάντηση που ακούγεται από τα χείλη των Ακελικών είναι ότι
αυτά γίνονταν και επί των προηγούμενων κυβερνήσεων και ότι τώρα διογκώνονται
γιατί τα αστικά μέσα ενημέρωσης πολεμούν την κυβέρνηση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μάλλον αλλιώς εννοούσαν την εκπαιδευτική
μεταρρύθμιση<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένα από τα
βασικά ατού του Χριστόφια στην προεκλογική εκστρατεία ήταν η σαφής δέσμευση για
μεγάλες μεταρρυθμίσεις στην παιδεία. Η αναφορά του μάλιστα στο βιβλίο της
ιστορίας και στην πρόθεσή του να αλλάξει τη διδακτέα ύλη, ώστε αυτή να μην τροφοδοτεί
την εχθρότητα και τη μισαλλοδοξία, έκανε αρκετούς από τους αριστερούς
ψηφοφόρους να ελπίσουν σε μια νέα εποχή. Τέσσερα χρόνια μετά η ύλη δεν άλλαξε,
ο πρώτος υπουργός Παιδείας αντικαταστάθηκε -καθώς δεν ήταν αρεστός στον Αρχιεπίσκοπο-
και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση έμεινε ως ακόμα μια προεκλογική δέσμευση. Για
να είμαστε πάντως δίκαιοι, η αρμόδια επιτροπή άλλαξε το περιεχόμενο των βιβλίων
της βιολογίας που διδάσκονται στο γυμνάσιο. Η αλλαγή αυτή όμως προκάλεσε τις
έντονες αντιδράσεις οργανώσεων όπως η </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Accept</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">LOAT</span><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> και το Ινστιτούτο
Μελετών Κοινωνικού Φύλου καθώς το περιεχόμενό τους χαρακτηριζόταν από άκρατο συντηρητισμό,
σε σημείο που αποκαλούσε το εξωγαμιαίο σεξ ανήθικο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι ιδιωτικές φυλακές <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πρόσφατα
ανακοινώθηκε η απόφαση για ανέγερση των νέων κεντρικών φυλακών Λευκωσίας. Το
ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι η απόφαση του υπουργικού συμβουλίου να
προκηρυχθεί διαγωνισμός ιδιωτικών εταιριών για την ανέγερση των φυλακών.
Μάλιστα, ως πρότυπο υποδείχθηκε η συμφωνία του ελληνικού κράτους με την εταιρία
που ανέλαβε την ανέγερση του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος». Επιπλέον, σύμφωνα με
τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, η ανάδοχος εταιρία θα αναλάβει και τη διοίκηση
των φυλακών, ενώ πιθανότατα θα πληρώνεται από την κυπριακή κυβέρνηση ανάλογα με
τον αριθμό κρατουμένων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η επαναπροσέγγιση δεν γίνεται με καταλήψεις<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εδώ και μερικούς
μήνες το κίνημα </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Occupy</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Buffer</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Zone</span><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> έχει καταλάβει ένα παλιό οίκημα δίπλα
στην πράσινη γραμμή και το έχει μετατρέψει σε κοινωνικό κέντρο. Εκεί πραγματοποιούνται
συχνά δικοινοτικές εκδηλώσεις, συζητήσεις και προβολές, ενώ έχει καταστεί χώρος
συνεύρεσης Ελληνοκύπριων, Τουρκοκύπριων αλλά και μεταναστών νέων. Το οίκημα
αυτό ανήκει στη Μονή Κύκκου, η οποία όμως το έχει εγκαταλείψει από το 1963. Η
κίνηση του κινήματος </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Occupy</span><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
φαίνεται να ενόχλησε και ασκήθηκαν πιέσεις στη κυβέρνηση, ώστε να εκκενωθεί ο
χώρος. Την προηγούμενη εβδομάδα ένοπλες δυνάμεις των ΜΑΤ έκαναν μια
χολιγουντιανού τύπου επέμβαση που είχε αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό ενός
μέλους του κινήματος και τη σύλληψη άλλων 22. Παρά τις σοβαρές αντιδράσεις
δικοινοτικών οργανώσεων, η κυβέρνηση επιχειρηματολόγησε υπέρ της επέμβαση
λέγοντας ότι στον χώρο γινόταν διακίνηση ναρκωτικών. Η επίσημη ανακοίνωση της
αστυνομίας, βέβαια, κάνει λόγο για ένα γραμμάριο κάνναβης. Την επόμενη μέρα η «Χαραυγή»
σε άρθρο του πολιτικού της συντάκτη, αναφέρει: «<span style="color: #333333;">Η
επαναπροσέγγιση δεν μπορεί να γίνει με την κατάληψη και καταστροφή ξένων
περιουσιών</span>».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αντί επιλόγου<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η θητεία
Χριστόφια είναι αυτό που θα λέγαμε: «πάθαμε και μάθαμε». Πολλοί πίστεψαν και
πιστεύουν ακόμα ότι η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ μπορεί να αποτελέσει το παράδειγμα για
την Αριστερά στην Ελλάδα. Όσοι υποστηρίζουν αυτή τη θέση δεν λαμβάνουν υπόψη τα
ιστορικά και πολιτικά δεδομένα της κυπριακής πραγματικότητας. Το ΑΚΕΛ, εδώ και
πολλά χρόνια, είναι κόμμα βαθιά αφοσιωμένο στην κεντρική πολιτική σκηνή, χωρίς
καμία αναφορά σε κινήματα ή «από τα κάτω» διεκδικήσεις. Οι μόνες πολιτικές του
θέσεις που θυμίζουν κάτι από Αριστερά είναι τα κοπιαρισμένα τσιτάτα περί
ιμπεριαλισμού και η θέση για επαναπροσέγγιση που μένει όμως απλή
συνθηματολογία. Είναι δηλαδή ένα κόμμα εξουσίας, το οποίο αναρριχήθηκε στην κυβέρνηση
χωρίς να έχει προηγηθεί η παραμικρή κοινωνική μεταβολή. Ενδεικτικό, είναι το
γεγονός ότι για πρώτη φορά φέτος πραγματοποιήθηκε απεργία των δημοσίων
υπαλλήλων και αυτό προκειμένου να εναντιωθούν στα μέτρα λιτότητας που
ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Οπότε μάλλον μιλάμε για το παράδειγμα προς αποφυγήν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="line-height: 18px;">*δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΕΠΟΧΗ" στις 22 Απριλίου 2012.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="line-height: 18px;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="line-height: 18px;">Αδάμος Ζαχαριάδης</span></span></div>
</div>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-50778759906281416802011-05-13T10:02:00.000-07:002011-05-13T10:02:28.253-07:00Στο γήπεδο με τις ακακίες... να μην πάει κανείς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Πολύ θα ήθελα να γράψω για το αγωνιστικό μέρος του τελικού, που θα γίνει την Τετάρτη. Πιστεύω, άλλωστε, ότι οι συγκεκριμένες ομάδες συνθέτουν ένα εξαιρετικό ζευγάρι για τελικό Κυπέλλου και το παιχνίδι της 18ης Μαΐου θα είναι εξαιρετικό, από αγωνιστικής άποψης. <br />
<br />
<br />
Οι αποφάσεις, όμως, των υπευθύνων για την τιμή του εισιτηρίου δε μού επιτρέπουν να ασχοληθώ με όσα περιμένω να δούμε στον αγωνιστικό χώρο. Τα γεγονότα, λίγο εώς πολύ, τα γνωρίζετε όλοι. Η Κ.Ο.Π., αφού πρώτα διαβουλεύτηκε με τους δύο φιναλίστ, αποφάσισε να γίνει ο τελικός στο «Γ.Σ.Ζ.» και η τιμή να είναι 40 ευρώ. Επιπλέον, ο Απόλλων αποφάσισε να επιβάλει καπέλο 20 ευρώ σε κάθε εισητήριο. Έτσι, η τιμή εκτοξεύθηκε στα 60 ευρώ. Παρόμοια πρόθεση είχε και η Ομόνοια, η οποία όμως, τελικά, κατέληξε στο καπέλο των 10 ευρώ. Υπήρξε άμεση κινητοποίηση του ΚΟΑ, ο οποίος, ορθώς, ανάγκασε την Κ.Ο.Π. να μειώσει την τιμή στα 30 ευρώ, κάτι μάλιστα που εξόργισε τους υπευθύνους της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. <br />
<br />
Τελικά, οι τιμές των εισητηρίων καθορίστικαν ως εξής: 60 ευρώ για τους φίλους του Απόλλωνα και 40 για αυτούς της Ομόνοιας. Δε χρειάζεται να κάνουμε εδώ τους υπολογισμούς για το πόσο θα στοιχίσει σε μια οικογένεια, που θέλει να πάει στον τελικό, η ποδοσφαιρική διασκέδαση. Είμαι σίγουρος, εξάλλου, ότι όλοι έχετε κάνει τους υπολογισμούς σας και έχετε «βγάλει» το θεόρατο τριψήφιο νούμερο που χρειάζεστε. <br />
<br />
Πραγματικά, είναι να απορεί κανείς για το πώς σκέφτονται οι παράγοντες του κυπριακού ποδοσφαίρου. Σε μια εποχή που ο κόσμος ζορίζεται, αυτοί πιστεύουν ότι μπορούν να βάζουν την τιμή στα όσα θέλουν και τα κορόιδα να πληρώνουν. Και, αλήθεια, πιστεύουν ότι αυτά που προσφέρουν αξίζουν τα λεφτά τους; Τελικός σε ένα γήπεδο, που δεν πληροί τα κριτήρια της UEFA, πίσω από τα τέρματα του οποίου, αντί να χτιστούν κερκίδες, ευδοκιμεί το συμπαθές δέντρο της ακακίας, όπου, για να φτάσεις, θα ταλαιπωρηθείς από την κίνηση και το παρκάρισμα, για να δεις, σε τελική ανάλυση, δυο κυπριακές ομάδες. Δηλαδή, ο τελικός Μπαρτσελόνα -Ρεάλ στο «Μεστάγια» πόσο έπρεπε να κοστολογείται; Αυτά γίνονται, όμως, όταν υπερισχύει η αντίληψη ότι το κέρδος u949 είναι πάνω από όλα.<br />
<br />
Θα σας πω μόνο ότι, πριν από λίγους μήνες, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω εντός έδρας παιχνίδι της Ρεάλ για το Champions League. Πλήρωσα, λοιπόν, 80 ευρώ και πήγα σε έναν από τους ναούς του ποδοσφαίρου, για να απολαύσω, από καλή θέση, τον Κριστιάνο Ρονάλντο και την παρέα του. Μάλιστα, σε ένα γήπεδο, που σχεδόν γέμισε με περίπου 70 χιλιάδες φιλάθλους, πήγα μόλις μισή ώρα πριν την έναρξη του αγώνα και ήμουν στο ξενοδοχείο μου μόλις σαράντα λεπτά μετά το σφύριγμα της λήξης. Η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη. Όποιος έχει πάει σε τέτοιου είδους παιχνίδια, και σε αυτά τα γήπεδα, καταλαβαίνει απόλυτα. <br />
<br />
Προσωπικά, με βρίσκει απολύτως σύμφωνο η στάση για αποχή, που τηρούν οι οργανωμένοι της Ομόνοιας. Ήρθε ο καιρός να πάρουν οι φίλαθλοι την κατάσταση στα χέρια τους και να μην επιτρέψουν την εκμετάλλευση του πάθους τους για το ποδόσφαιρο και της αγάπης τους για την ομάδα. Αν ακολουθήσουν όλοι το παράδειγμά τους, ο τελικός θα γίνει μπροστά σε άδειες κερκίδες και οι ιθύνοντες θα γίνουν ρεζίλι. Μόνο έτσι υπάρχει πιθανότητα να αναθεωρήσουν τις αντιλήψεις τους στο μέλλον.<br />
<br />
OleSports 13/5/11<br />
olesports.com.cy<br />
<br />
</div>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-62453927959794302232011-02-18T08:29:00.000-08:002011-02-18T08:29:49.877-08:00Η διεκδίκηση του αυτονόητου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="a" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 10pt 36pt; text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: Calibri;">Η σύγκρουση Τουρκοκυπρίων και Τουρκίας</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWT6VIHlxv6i1IqXSUnjEbQbsqJVYNt_e8HlCjStRkUAbwYMrHZMGh1QX_1yOZa1RrLZJcAF2AMnEvMO5oBIWhNwRZruivOwWCw1GzFYqXR9trvA7B_48G6a1bapn0hLwG-T7kOt2C6cPv/s1600/ankara+-15%255B1%255D.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" j6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWT6VIHlxv6i1IqXSUnjEbQbsqJVYNt_e8HlCjStRkUAbwYMrHZMGh1QX_1yOZa1RrLZJcAF2AMnEvMO5oBIWhNwRZruivOwWCw1GzFYqXR9trvA7B_48G6a1bapn0hLwG-T7kOt2C6cPv/s400/ankara+-15%255B1%255D.JPG" width="400" /></a></div><div class="a" style="line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 10pt 36pt; text-align: justify;"><br />
</div>Έχουν περάσει εννέα χρόνια από το 2002, όταν οι Τουρκοκύπριοι βγήκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την αντίδραση τους στην πολιτική του τότε ηγέτη της κοινότητας Ραούφ Ντεκντάς. Από τότε έχει «κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι»: άνοδος Ταλάτ, Σχέδιο Ανάν, Χριστόφιας στην Προεδρεία, συνέχιση συνομιλιών, άνοδος Έρογλου. Σχεδόν μία δεκαετία στην οποία τα γεγονότα, που αφορούν το Κυπριακό, εξελίσσονται τόσο ραγδαία που φαντάζει δύσκολο να τα παρακολουθήσει κανείς.<br />
<br />
<br />
Παρόλα αυτά, φαίνεται ότι η αντίληψη των Ελληνοκυπρίων για το Κυπριακό αλλά κυρίως για τους Τουρκοκύπριους παραμένει στάσιμη. Από το 2002 έως το 2004 παρακολουθούσαμε, σχεδόν αδιάφορα, χιλιάδες Τουρκοκύπριους να εξεγείρονται. Λίγα μέτρα δίπλα από τις μαζικές διαδηλώσεις των Τουρκοκυπρίων, η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων συνέχιζε να απολαμβάνει τον καφέ της στις κεντρικές καφετέριες, να κοιτά με καχυποψία τα τουρκοκυπριακά αυτοκίνητα που περνούσαν στον Νότο και να επαναλαμβάνει, κουραστικά, το μότο που τόσο συχνά «παπαγαλίζουν» οι πολιτικοί από όλους τους χώρους: «Οι Τουρκοκύπριοι είναι υποχείρια της Άγκυρας. Η Τουρκία κάνει κουμάντο». Ακόμα και η Αριστερά κοίταζε αμήχανα την μεγαλειώδη εξέγερση. <br />
<br />
Λίγα χρόνια μετά, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η γενική απεργία που κήρυξαν στις 28 Ιανουαρίου τα συνδικάτα, με πρώτο αυτό των εκπαιδευτικών, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν στον δρόμο ενάντια στην οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται στο βόρειο μέρος του νησιού, οικονομική πολιτική η οποία καθορίζεται από τις αποφάσεις της Άγκυρας. Οι Τουρκοκύπριοι απέδειξαν, για μια ακόμα φορά, ότι η προσέγγιση που τους θέλει πιόνια της Άγκυρας, απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Η αντίδραση της Άγκυρας ήταν έντονη. Ο Ερτογάν κατηγόρησε τους Τ/Κ για αγνωμοσύνη, τους χαρακτήρισε «χαραμοφάηδες» και έσπευσε να τοποθετήσει πρέσβη της Τουρκίας στον Βορρά τον Ιμπραχήμ Ακτσά, άνθρωπο ο οποίος θεωρείται κόκκινο πανί για τα συνδικάτα. Η κόντρα που έχει ξεσπάσει είναι πρωτοφανής και αναμένεται να ενταθεί στο επόμενο διάστημα, καθώς οι Τουρκοκύπριοι κλιμακώνουν τις αντιδράσεις τους, έχοντας ήδη εξαγγείλει νέα γενική απεργία για τις 2 Μαρτίου. <br />
<br />
Από την επομένη του μεγάλου συλλαλητηρίου της 28ης Ιανουαρίου, οι Ελληνοκύπριοι προσπαθούν, για μια ακόμη φορά, να κωδικοποιήσουν τις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στην απέναντι πλευρά. Η πλειονότητα των αναλύσεων εστιάζει στις σχέσεις υποτέλειας Τουρκοκυπρίων και Τουρκίας, υπερτονίζει τον αποφασιστικό ρόλο της Τουρκίας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και υποστηρίζει ότι ο μόνος λόγος αντίδρασης των Τουρκοκυπρίων είναι η αντίθεσή τους στο νέο οικονομικό πακέτο που εφαρμόζει η Άγκυρα. Πρόκειται δηλαδή για μια ανάλυση «win-win» καθώς όλοι εμφανίζονται δικαιωμένοι. Το μεν απορριπτικό-εθνικιστικό μπλοκ συμπεραίνει, για άλλη μια φορά, πως οι Τουρκοκύπριοι ως πολιτικά υποκείμενα έχουν μηδενική υπόσταση και ως εκ τούτου, η ελληνοκυπριακή πλευρά καλείται να συνομιλεί απευθείας με την Τουρκία. Η Αριστερά από την άλλη, τονίζει τον ασφυκτικό ρόλο της Τουρκίας και θυμώνει γιατί η «ιμπεριαλιστική Τουρκία δεν αφήνει Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους να ζήσουν μαζί». Ως εκ τούτου όλοι είναι ευχαριστημένοι καθώς έχουν βρει, ξανά, τον κοινό εχθρό τους στο πρόσωπο της Τουρκίας. <br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">Η ονομασία του συλλαλητηρίου όμως αφήνει και άλλες ερμηνείες ανοιχτές. Η Πλατφόρμα Συνδικαλιστικών Οργανώσεων, αποτελούμενη από σχεδόν τριάντα συνδικάτα, ονόμασε το συλλαλητήριο της 28ης Ιανουαρίου «Συλλαλητήριο Κοινοτικής Ύπαρξης». Η ονομασία αυτή είναι ενδεικτική των προθέσεων αλλά και των επιδιώξεων των συνδικάτων που διοργάνωσαν το συλλαλητήριο. Μπορεί η αφορμή να δόθηκε με την αντίδραση στην οικονομική πολιτική της Τουρκίας όμως στην πραγματικότητα οι Τουρκοκύπριοι «ζητούν από την Τουρκία να σέβεται τους ίδιους και την ταυτότητά τους και απαιτούν αυτονομία»(1). Πρόκειται δηλαδή για ένα κίνημα ταυτότητας μέσα από το οποίο οι Τουρκοκύπριοι απαιτούν να ορίζουν «τα του οίκου τους» και υπενθυμίζουν την ξεχωριστή και ιδιαίτερη κοινοτική τους ταυτότητα. Το αίτημα αυτό, όμως, δεν απευθύνεται μόνο στην Τουρκία. Οι Τουρκοκύπριοι διεκδικούν πολιτική υπόσταση και αυτό δεν μπορεί παρά να απευθύνεται και στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Παρά την μεγάλη απογοήτευση που έζησαν το 2004 με την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν και την εσωστρέφεια που χαρακτήρισε τα επόμενα χρόνια, οι Τουρκοκύπριοι δείχνουν να αντιλαμβάνονται αυτό που οι Ελληνοκύπριοι αρνούνται πεισματικά να δουν. Ότι χωρίς άμεση λύση οι Τουρκοκύπριοι γρήγορα θα αφομοιωθούν στο τουρκικό έθνος και ως εκ τούτου, το πλαίσιο συζήτησης για πιθανή λύση θα αλλάξει άρδην. Ταυτόχρονα μια πιθανή λύση μπορεί να υφίσταται μόνο αν οι Τουρκοκύπριοι αντιμετωπιστούν ισότιμα ως κοινότητα μέσα σε ένα διζωνικό, δικοινοτικό ομοσπονδιακό κράτος. Με λίγα λόγια, οι Τουρκοκύπριοι διεκδικούν το αυτονόητο· Πολιτική ισότητα. Κάτι το οποίο έχει ήδη τυπικά συμφωνηθεί αλλά αποδεικνύεται το μεγαλύτερο αγκάθι στις προοπτικές λύσης, καθώς οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουν καταφέρει ακόμα να κωδικοποιήσουν τι ακριβώς σημαίνει αυτή η ισότητα σε πολιτικό, πολιτειακό και οικονομικό επίπεδο. Είναι ενδεικτικό ότι στις μετρήσεις κοινής γνώμης που πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια οι Ελληνοκύπριοι απαντούν αρνητικά στις προτάσεις για εναλλαγή Ελληνοκύπριου και Τουρκοκύπριου στην Προεδρεία και για σταθμισμένη ψήφο. Άλλωστε, το σύνθημα «ποτέ Τούρκος πρόεδρος στην πατρίδα μου» είναι πολύ διαδεδομένο, όχι μόνο ανάμεσα στις ακροδεξιές οργανώσεις αλλά και σε πολιτικούς φορείς που τοποθετούνται στο Κέντρο.</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">Όταν οι Ελληνοκύπριοι θα πάψουν να αντιμετωπίζουν τους Τουρκοκύπριους ως προέκταση της Τουρκίας και όταν η Κυπριακή Αριστερά θα αποφασίσει να συμπορευτεί μαζί τους όχι πατερναλιστικά αλλά ισότιμα σε πολιτικό επίπεδο τότε μπορούμε να ελπίζουμε σε λύση. Μέχρι τότε μπορούμε να επαναπαυθούμε στις αναλύσεις αυτοδικαίωσης και να υπενθυμίζουμε ότι «δεν ξεχνάμε».</div><br />
(1) <span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Συνέντευξη του Τουρκοκύπριου πανεπιστημιακού καθηγητή </span><span lang="EN-US">Niazi</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">Kizilyurek</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;">στην εφημερίδα Πολίτης στις 13/2/2011.</span></span></span><br />
<br />
<br />
το κείμενο δημοσιεύθηκε στο rednotebook.gr<br />
<br />
</div>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-49408996765961322922010-11-23T01:06:00.000-08:002010-11-23T01:06:42.976-08:00«Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα!»Αυτός είναι ο πανηγυρικός της 28ης Οκτ του θεολόγου του Γυμνασίου Σαγεΐκων.<br />
<br />
<br />
Αναγνώστηκε από τον άμβωνα στην εκκλησία και έμειναν όλοι άφωνοι<br />
<br />
<br />
Εβδομήντα χρόνια μετά. <br />
<br />
<br />
Γιορτάζεις την Εθνική Αντίσταση του Λαού μας, τραγουδάς «γυναίκες Ηπειρώτισσες», υψώνεις αμήχανα σημαίες, χορεύεις από κεκτημένη συνήθεια στις πλατείες. Φέτος όμως, δυσκολεύεσαι να πεις το «ΟΧΙ». Δεν είσαι σίγουρος, αμφιβάλλεις. Φοβάσαι τους συνειρμούς, τις πιθανές παρεξηγήσεις. Τρέμεις τις συνέπειες. <br />
<br />
Χρόνια τώρα, επαναλάμβανες τελετουργικά μονότονα το «ΟΧΙ» του παππού σου. Καμάρωνες τη θυσία του, θριαμβολογούσες αδαπάνητα για τα κατορθώματα και τους ηρωισμούς της γενιάς του. Στις δεκαετίες όμως που ακολούθησαν κατασπατάλησες νωχελικά την ελευθερία που σου χάρισε! Έφτιαξες τη ζωή σου. Το δικό σου, επιτέλους, σπίτι, και το δικό σου εξοχικό. Έκανες ταξίδια μακρινά και πολυδάπανα, σε προορισμούς εξωτικούς. Αγόρασες πρώτο και μετά δεύτερο αυτοκίνητο. Χρεώθηκες ασυλλόγιστα δάνεια, δόσεις και κάρτες που αφειδώς σου πρόσφεραν οι τράπεζες. Μπούχτισες τα παιδιά σου φροντιστήρια και ιδιαίτερα, να σπουδάσουν προσοδοφόρα επαγγέλματα, να γίνουν υψηλόβαθμα «στελέχη διοίκησης επιχειρήσεων». Εκμεταλλεύτηκες, με όλους τους δυνατούς τρόπους, τους μετανάστες που είχαν την ανάγκη σου, για να μαζέψουν τις ελιές σου, να χτίσουν και να καθαρίσουν το σπίτι σου, να. φυλάξουν τα παιδιά σου. Έπαιξες στο Χρηματιστήριο το κληρονομημένο βιος των γονιών σου και αγόρασες «αέρα» που σου πούλησαν οι αετονύχηδες της ελεύθερης αγοράς. Συναλλάχθηκες μ' αυτό το άθλιο κράτος κάτω απ' το τραπέζι κάμποσες φορές, δεν θυμάσαι και συ πόσες. για τη στρατιωτική θητεία του γιου σου, το διακανονισμό της εφορίας, το αυθαίρετο δίπλα στη θάλασσα, το διορισμό στην επίζηλη δημοσιοϋπαλληλία, τη λίστα αναμονής σε κάποιο νοσοκομείο. Διασκέδασες την πλήξη σου βόσκοντας αμέριμνα στα λιβάδια της τηλεόρασης, κάνοντας φωτοσύνθεση με την προπαγάνδα και το γούστο των αχρείων της κάθε εξουσίας. Ατίμασες την ψήφο σου ξανά και ξανά για μια «εξυπηρέτηση», εκδούλευση των φαύλων της κομματοκρατίας, των επαγγελματιών και των κληρονόμων της πολιτικής. <br />
<br />
Φέτος όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Η γιορτή δεν είναι πια γιορτή. Μεγάλα λόγια δεν βγαίνουν απ' το στόμα. Φειδωλή και ντροπαλή η εθνική σου αξιοπρέπεια προσποιείται, καμώνεται πως γιορτάζει κάτω απ' το αυστηρό βλέμμα της επιτήρησης. Στενάχωρα όλα. Μέσα μας, γύρω μας, παντού. «Το αδιέξοδο της χώρας στις ψυχές των κατοίκων της». Πατρίδα υποτελής και υπόχρεη. Πατρίδα «πεδίο βολής φθηνό». Πατρίδα έρμαιο της απληστίας των τοκογλύφων, των ισχυρών του χρήματος, των δανειστών που γυρεύουν πίσω τα λεφτά τους. Σε υποτιμούν σήμερα άμοιρη πατρίδα μου για να σε αγοράσουν τζάμπα αύριο. <br />
<br />
Πεθαίνω σαν χώρα! Ακούς την κραυγή; Βλέπεις και συ το κακό που μας βρήκε; «Όποιος δεν έχει δει ανθρώπους να πεθαίνουν σφυροκοπημένοι από αόρατο χέρι στους δρόμους, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει και τι είναι ο θάνατος μιας χώρας.». <br />
<br />
Πατρίδα, κατοχή και αντίσταση: κι αν οι λέξεις άδειασαν με τα χρόνια, δεν φταίνε οι λέξεις, οι ζωές μας άδειασαν! Πριν λιποψυχήσουν οι λέξεις, λιποψυχεί το φρόνημα των ανθρώπων, η θέληση των λαών να παραμείνουν αδούλωτοι. Όχι παιχνίδια με τις λέξεις! Ποιος δικαιούται να μιλάει στη γιορτή σήμερα για πατρίδα, για κατοχή και αντίσταση; Οι πατριδοκάπηλοι που κάθε φορά, την κρίσιμη στιγμή, συνθηκολογούσαν με τον κατακτητή; Ή μήπως, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ που εγκατέλειπαν την πατρίδα και το λαό την ώρα της μάχης, για να επιστρέψουν κατόπιν ως εθνοσωτήρες και ελευθερωτές; <br />
<br />
«Ποιος είναι, λοιπόν, πατριώτης;» <br />
<br />
Ο Άρης Βελουχιώτης, το τραγικό αυτό σύμβολο της Αντίστασης του Λαού μας, έχει κάτι να σου πει: «Ποιος είναι ο πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει νάβρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;» <br />
<br />
Εδώ θα παραμείνουμε, δε θα φύγει κανείς, κυνηγημένε απ' όλους Καπετάνιε! Εδώ, να φυλάμε τα πεζούλια που μας άφησες! Θα μοιραστούμε αν χρειαστεί ακόμη και τη φτώχια μας, την ανάγκη, την οργή μας, μα δεν θα εγκαταλείψουμε. Γι' αυτό. <br />
<br />
«Τα καράβια μου καίω / δεν θα πάω πουθενά. Κι ας μη μου 'χεις χαρίσει ποτέ / ένα χάδι ως τώρα / πάντα εδώ θα γυρνώ από πείσμα και τρέλα θα ζω / σε τούτη τη χώρα / ώσπου να βρω νερό γιατί ανήκω εδώ. <br />
<br />
Σταυρωμένη πατρίδα / μες στα μάτια σου είδα / της ανάστασης φως». <br />
<br />
(Τα καράβια μου καίω, Ν. Πορτοκάλογλου) <br />
<br />
<br />
<br />
Πάτρα, Οκτώβριος 2010 <br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"> Του Γιώργου Μάλφα, θεολόγου (<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">malfasg</span>@<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">gmail</span>.<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">com</span>) </div>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-61934397713399491722010-11-16T00:47:00.000-08:002010-11-16T00:47:54.911-08:00Η λύση είναι ο Κουβέλης<img border="0" height="211" px="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Xk1KqpL3mpNSgudiUsE45MOV_TeuAdI9R8ruPk8JYW2bSWaRepB4ePzIoJFfLhXLgkNctC_a4iEWk7tap0iHy2rwhfU4Y_9-Wa6zoDvNz12qW8O104WGPZDoFPYho82U1h9ba1S5wIUB/s320/kouv.jpg" width="320" /><br />
<br />
<br />
Είδατε πως τα φέρνει η ζωή; Ο ακομμάτιστος, ο ανεξάρτητος, ο άφθαρτος κύριος Καμίνης είναι, από χθες, νέος Δήμαρχος Αθηνών. Κέρδισε τον Νικήτα Κακλαμάνη και μάλιστα με σχετική ευκολία κάνοντας τη μεγάλη ανατροπή σε ένα δήμο «προπύργιο» της Δεξιάς. Για να δούμε τι διαφορετικό θα φέρει. Τα πρώτα δείγματα πάντως δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Ο κύριος Καμίνης φρόντισε, προεκλογικά, να δώσει διαπιστευτήρια σε όλο το συντηρητικό φάσμα των ψηφοφόρων, έσπευσε να πει ότι δεν είναι «μια αριστερίστικη καρικατούρα» που ενδιαφέρεται μόνο για τους μετανάστες, να προτείνει διάφορα διφορούμενα μέτρα και να κάνει ότι περνούσε από το χέρι του για να πείσει ότι δεν είναι ο «Συνήγορος του Πολίτη» που παρουσίαζαν οι εχθροί του. Η παρουσία του στην εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου ήταν ενδεικτική του τι πρέπει να περιμένουμε την επόμενη μέρα. <br />
<br />
<br />
Πανηγυρίζουν κάποιοι γιατί ο κύριος Καμίνης ήταν δική τους πρόταση, γιατί «έσπασε» την Πασοκική πρακτική των στελεχών-υποψηφίων, γιατί τελικά ήταν αυτός που κατάφερε να «πάρει» τον Δήμο μετά από εικοσιτέσσερα χρόνια θητείας Νεοδημοκράτη δημάρχου. Για το αν έπρεπε να ψηφίσουμε Καμίνη στο δεύτερο γύρο έγινε μεγάλη συζήτηση. Από την προηγούμενη Δευτέρα πρέπει να έχω διαβάσει πάνω από πενήντα άρθρα που ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο ζήτημα. Πλέον δεν έχουν τόση σημασία τα εκατέρωθεν επιχειρήματα. Άλλωστε η πλειοψηφία όσων είχαν προτείνει την στήριξη του Καμίνη είχαν εστιάσει και στο ότι από την Δευτέρα αρχίζει η περίοδος αντιπολίτευσης σε όποιον από τους δύο εκλεγεί. Όπως και να’ χει… άλλο ξεκίνησα να γράφω και τελικά κατέληξα να ασχολούμαι με την «Καμινιάδα»<br />
<br />
Την ώρα που τα αποτελέσματα ήταν πλέον ξεκάθαρα στο στούντιο του Mega (έχω και εγώ τα βίτσια μου) βρισκόταν ο αγαπητός κύριος Χατζησωκράτης. Η συζήτηση διακόπηκε για να δούμε τον πρωθυπουργό, μαζί με το «βαθύ ΠΑΣΟΚ», να πανηγυρίζουν για τη νίκη τους στον μεγαλύτερο Δήμο της χώρας. Δίπλα τους και η κυρία Φιλίνη, η οποία όμως μάλλον πανηγύριζε για τη νίκη της αυτοδιοίκησης. Την ώρα λοιπόν, που στην οθόνη βλέπαμε τον Παπανδρέου να χαριεντίζεται για τη νέα «λευκή επιταγή» που του δίνει άλλα τρία χρόνια διακυβέρνησης (αν θα αντέξει τόσο είναι άλλου είδους κουβέντα) ο κύριος Χατζησωκράτης προσπαθούσε να μας πείσει ότι ο κύριος Καμίνης είναι μία ακκομάτιστη υποψηφιότητα που έσπασε τα κατεστημένα της πολιτικής. Κανένας δεν φάνηκε να προβληματίζεται, για το γεγονός ότι μόλις 34% των ψηφοφόρων έκανε τον κόπο να πάει στην κάλπη την Κυριακή. Ή ότι από αυτούς που ψήφισαν το 11% επέλεξε λευκό ή άκυρο Η νίκη είναι νίκη με κάθε τρόπο και μέσο. Άλλωστε, όπως αρέσκεται να λέει ο κ. Κουβέλης «στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».<br />
<br />
Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα έναν γνωστό μου που έλεγε ότι αν βγει ο Καμίνης, αυτόματα ο Κουβέλης ανακηρύσσεται στον «πιο αποτελεσματικό Αριστερό» της δεκαετίας. Η εικόνα ήταν βγαλμένη από τα «προσεχώς». Το πολιτικό σύστημα παραπαίει. Ψάχνει στηρίγματα για να βγει από τα αδιέξοδα και δημιουργεί λύσεις, άλλοτε «προοδευτικές» και άλλοτε «συντηρητικές». Η νίκη Καμίνη εντάσσεται στην πρώτη κατηγορία. Ο Κουβέλης και οι λοιποί της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι πράγματι πολύ αποτελεσματικοί. Το ζήτημα είναι προς όφελος ποιού. Σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλους Δήμους η ΔΗ.ΑΡ ήρθε ως «από μηχανής Θεός» για να δώσει τη λύση στο ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου. Με το πρόσχημα ότι οι εκλογές είναι αυτοδιοικητικές, ότι πρέπει να φύγει η Δεξιά και πως η κεντρική πολιτική δεν έχει σχέση με την δημοτική αρχή η ΔΗ.ΑΡ έδωσε την ευκαιρία στον Παπανδρέου να κοιμάται ήσυχος. Αλλά είπαμε η αποτελεσματικότητα πάνω από όλα. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Xk1KqpL3mpNSgudiUsE45MOV_TeuAdI9R8ruPk8JYW2bSWaRepB4ePzIoJFfLhXLgkNctC_a4iEWk7tap0iHy2rwhfU4Y_9-Wa6zoDvNz12qW8O104WGPZDoFPYho82U1h9ba1S5wIUB/s1600/kouv.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-24325266872805209082010-11-02T05:57:00.000-07:002010-11-02T05:57:19.906-07:00Τελευταία παρέμβαση για τον Αλέκο ΛύτραΣήμερα τα ξημερώματα πέθανε αιφνίδια ο σύντροφός μας Αλέκος Λύτρας. <br />
<br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">Ο Αλέκος γεννήθηκε το 1961 στα Γιάννενα. Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης στρατεύτηκε στο ΠΑΣΟΚ και ως σπουδαστής των ΚΑΤΕΕ ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση. Έντονη η συμμετοχή του στο φοιτητικό κίνημα ενάντια στον 815, στο πλευρό πάντα των πιο προωθημένων κομματιών του. Μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ο Αλέκος κινείται κόντρα στο ρεύμα. Το 1981 αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ, μην αναγνωρίζοντας στην πολιτική του κανένα στοιχείο από τα οράματα της Μεταπολίτευσης. Έκτοτε, και για περίπου δύο δεκαετίες, θα κινηθεί πολιτικά ως ανένταχτος της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Από τη δεκαετία του '90 έρχεται κοντά στο χώρο του Στεκιού Μεταναστών και τα επόμενα χρόνια συμμετέχει ενεργά στην αριστερή δημοτική κίνηση Απόδραση Αγίων Αναργύρων. Παράλληλα, ανήκει στην ιδρυτική ομάδα του πολιτικού και πολιτιστικού περιοδικού «Γαλέρα».</div><br />
<br />
Το 2008 υπήρξε πρωτεργάτης της δημιουργία της Ομάδας Ρόζα και της ένταξης στο ΣΥΡΙΖΑ ενός πολιτικού δυναμικού με αναφορά στην κινηματική Αριστερά. Γίνεται μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, όπου θα δώσει μάχες για τη διατήρηση της συνοχής του σχήματος καθώς και για το κοινωνικό άνοιγμά του. Ενεργά παρών μέχρι το τέλος, από το στήσιμο του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ μέχρι τη δημιουργία της νέας δημοτικής παράταξης Αλληλεγγύη Αγίων Αναργύρων-Καματερού, ο Αλέκος θα παλέψει επίμονα για μια Αριστερά που η ριζοσπαστικότητά της δεν θα σημαίνει περιχαράκωση και αποκοπή από την κοινωνία. Το τελευταίο διάστημα, εργάστηκε για τη στήριξη των ενωτικών αριστερών αυτοδιοικητικών σχημάτων και ήταν υποψήφιος του «ΑΥΡΙΟ... για την Ήπειρο», με επικεφαλής τον Γιάννη Παπαδημητρίου.<br />
<br />
Ο Αλέκος όμως εκτός από συνεπής αγωνιστής, υπήρξε ένας πολύ ωραίος τύπος, γλυκός, κεφάτος και ανοιχτόκαρδος, σοβαρός αλλά όχι σοβαροφανής, αντικονφορμιστής και λαϊκός. Στοργικός πατέρας του Μάρκου και της Έλλης, παθιασμένος σύντροφος της δικιάς μας Μυρτώς Μπολότα.<br />
<br />
<br />
Τον Αλέκο μας δεν θα τον ξαναβρούμε στον Τσέλιγκα, στη θύρα των οργανωμένων του ΠΑΣ Γιάννινα, στις ατελείωτες ζυμώσεις για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, στα μικρά και μεγάλα κινήματα. Θα παραμείνει όμως παρών στα πιο φωτεινά μέρη της ζωής μας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Η πολιτική κηδεία του Αλέκου Λύτρα θα γίνει αύριο Τετάρτη στις 2 μμ στο νεκροταφείο Αγίων Αναργύρων.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Ομάδα Ρόζα, 2/11/2010<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhga6w5m8NPzaRO43MjjMeUdojI5ICSXc8dOb_jfb0iex7zppPZOHj40nJ_ZsLlHVV8i754DFkxO7y-55ihU2uNb5Tkf8jipbJyhLaAqQBDejOkqloTXvOa_1a4fezQeN6EqdfWdBMtJfp7/s1600/litras.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" nx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhga6w5m8NPzaRO43MjjMeUdojI5ICSXc8dOb_jfb0iex7zppPZOHj40nJ_ZsLlHVV8i754DFkxO7y-55ihU2uNb5Tkf8jipbJyhLaAqQBDejOkqloTXvOa_1a4fezQeN6EqdfWdBMtJfp7/s320/litras.jpg" width="231" /></a></div>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-68177928896932785982010-10-07T11:37:00.000-07:002010-10-07T11:38:00.809-07:00Διαφορά ποιότητας και νοοτροπίας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHSLb1taW_opcJTpvHopyGSgzeOT1ChLRUMYFzFSDwkqk3aBr-B67Qei8WA7OgGGdT1t_iRmxvQniPdNdKjajlSYAw6SnaEfhog1WCdFrjIrYYKNWfcdyuwtZMurKkfvufe186qsCNdhze/s1600/tokamioni.jpg..jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ex="true" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHSLb1taW_opcJTpvHopyGSgzeOT1ChLRUMYFzFSDwkqk3aBr-B67Qei8WA7OgGGdT1t_iRmxvQniPdNdKjajlSYAw6SnaEfhog1WCdFrjIrYYKNWfcdyuwtZMurKkfvufe186qsCNdhze/s320/tokamioni.jpg..jpg" width="229" /></a></div><br />
<br />
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΒΛΕΠΕΤΕ το πρωτοσέλιδο της ιταλικής εφημερίδας L’Unita στις 27 Νοεμβρίου 2009. Για όσους δεν ξέρουν ιταλικά, ο κεντρικός τίτλος σημαίνει «Μαλάκες» και αναφέρεται στους<br />
οπαδούς της Γιουβέντους. Ναι, καλά διαβάσατε, αλλά ας το ξαναπούμε γιατί είναι πράγματι απίστευτο. Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας αναφέρεται στους οπαδούς της Γιουβέντους. Με άλλα λόγια, μια εφημερίδα ευρείας και καθημερινής κυκλοφορίας περιγράφει τους οπαδούς της μεγαλύτερης ομάδας της χώρας με τον πιο πάνω χαρακτηρισμό. Τι έγινε όμως και υπήρξε αυτή η αντίδραση από την L’Unita; Οι οπαδοί της Γιουβέντους σήκωσαν ένα πανό το οποίο έγραφε: «Δεν μπορεί ένας μαύρος να είναι Ιταλός» και αναφερόταν στον Μάριο Μπαλοτέλι που τότε αγωνιζόταν στην Ίντερ. Ο Μπαλοτέλι έχει καταγωγή από την Αφρική και σε βρεφική ηλικία είχε υιοθετηθεί από την οικογένεια Μπαλοτέλι. Με λίγα λόγια είναι ένας έγχρωμος Ιταλός.<br />
<br />
ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ «ΓΙΟΥΒΕ» με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζονται για την τότε αναμέτρηση της ομάδας τους με την Ίντερ. Η συγκεκριμένη εφημερίδα όμως, δεν μάσησε. Βγήκε μπροστά και χωρίς μισόλογα και «ναι μεν… αλλά», είπε αυτό που πολλοί σκέφτηκαν αλλά κανένας δεν τόλμησε να πει. Χωρίς να μετρήσει πολιτικό ή οικονομικό κόστος και χωρίς να σκεφτεί ότι τα βάζει με τους οπαδούς της πιο μεγάλης ιταλικής ομάδας.<br />
<br />
ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ η κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκονι (ο οποίος είναι ιδιοκτήτης και των πιο πολλών ΜΜΕ της χώρας) έχει συνεργαστεί με το κόμμα της άκρας Δεξιάς MSI του Τζιανκάρλο Φίνι. Επιπλέον, η Ιταλία ήταν η πρώτη χώρα που πέρασε σκληρούς αντι-μεταναστευτικούς νόμους οι οποίοι ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων. Χαρακτηριστικότερος ο νόμος που απαγορεύει σε γιατρούς να εξετάζουν ασθενείς οι οποίοι δεν έχουν τα απαραίτητα χαρτιά για νόμιμη διαμονή στη χώρα, νόμο που αρνούνται να εφαρμόσουν οι σύλλογοι των Ιταλών γιατρών.<br />
<br />
ΛΕΜΕ ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ πιο σαφές σε ποιο κλίμα και πλαίσιο η ιταλική εφημερίδα προχώρησε σε αυτή την ασυνήθιστη ενέργεια. Δεν επιθυμούμε να εξιδανικεύσουμε τον Τύπο στην Ευρώπη, αλλά επειδή και εδώ είχαμε ανάλογα ρατσιστικά περιστατικά σε αθλητικούς χώρους, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Φαντάζεστε τι θα γινότανε αν μία εφημερίδα, ή, έστω, ένας δημοσιογράφος, τολμούσε να εκφράσει παρόμοια τοποθέτηση; Ο δικός μας Τύπος αναλώνεται σε ευχολόγια και εύκολες κοινοτοπίες χάνοντας την ουσία του ζητήματος. <br />
<br />
<br />
<br />
Αδάμος ΖαχαριάδηςTo Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-81131786041210438542010-10-04T04:47:00.000-07:002010-10-04T04:47:27.816-07:00Ο βασιλιάς Ερίκ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijwZ0rsxmp6F39L_xfsE7n_rRbbfm6Wa-UPU7E4RPEklc3Cn2wuXb_Yu0ip3tJXvV-pa6BjgskvJRQ2pvnYnaPyrAIY_ds5CDUPjrB4VWZqPAN63-5NrSKchKkRpOcx7JerIT8nLEvkqZ0/s1600/cantona.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" px="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijwZ0rsxmp6F39L_xfsE7n_rRbbfm6Wa-UPU7E4RPEklc3Cn2wuXb_Yu0ip3tJXvV-pa6BjgskvJRQ2pvnYnaPyrAIY_ds5CDUPjrB4VWZqPAN63-5NrSKchKkRpOcx7JerIT8nLEvkqZ0/s320/cantona.jpg" width="320" /></a></div><br />
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ ΜΕ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ υπάρχουν πολλοί. Κάποιοι από αυτούς έχουν την ικανότητα να ξεσηκώνουν τους θεατές με μία περίτεχνη κίνηση και άλλοι, με τα γκολ τους, να ανεβάζουν τον παλμό στις εξέδρες. Έχουμε, κατά καιρούς, παρακολουθήσει ποδοσφαιριστές που μας προκαλούσαν δέος με τις ικανότητές τους. Ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο, ο Μέσι, ο Ροναλντίνιο και ο Ζιντάν ήταν ορισμένοι από αυτούς που κάλλιστα θα πλήρωνες εισιτήριο, μόνο και μόνο για να δεις μία ενέργειά τους στον αγωνιστικό χώρο. Ο Ερίκ Καντονά όμως, ήταν το κάτι άλλο.<br />
<br />
<br />
<br />
ΟΣΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ να τον δούμε, νιώθουμε ευγνώμονες. Θυμάμαι ακόμα τον εαυτό μου να στήνεται μπροστά από την τηλεόραση για να χαζέψει τον «βασιλιά Ερίκ», με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, να προσφέρει απλόχερα ασίστ και να πετυχαίνει μαγικά γκολ στον αγωνιστικό χώρο του Old Trafford. <br />
<br />
O Γάλλος με το 7 στη πλάτη δεν τσιγκουνευόταν. Άπλωνε στο χορτάρι όλο του το μεγαλείο με μοναδικό στόχο το χειροκρότημα. Χαρακτηριστικό είναι το γκολ που πετυχαίνει σε ένα ματς εναντίον της Σάντερλαντ. Σκόραρε μετά από εκπληκτική ατομική ενέργεια και τέλεια ομαδική συνεργασία «Ο Ερίκ έμεινε κολλημένος κι άρχισε να κοιτάζει περιστροφικά όλο το γήπεδο, σαν να κοίταζε στα μάτια τον καθένα από τους δεκάδες χιλιάδες θεατές του αγώνα και να τους έλεγε αυτό είναι το δώρο μου για σας», θυμάται ο σεναριογράφος της νέας ταινίας, όπου πρωταγωνιστεί ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, Πολ Λάβερτι. Παίκτες με το ταλέντο του Καντονά έχουμε δει κι άλλους. Κανένας όμως δεν είχε την προσωπικότητα που διαθέτει ο Γάλλος. Αυτό το μίγμα ταλέντου, χαρακτήρα και σκέψης έκανε τον ποδοσφαιριστή με τον σηκωμένο γιακά να μοιάζει μοναδικός. Και η αλήθεια είναι ότι ήταν μοναδικός.<br />
<br />
<br />
<br />
Ο ΚΑΝΤΟΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ το ποδόσφαιρο το 1997. Εδώ και μία δεκαετία ασχολείται με τον κινηματογράφο και στη Γαλλία θεωρείται ένας από τους πιο ποιοτικούς ηθοποιούς της χώρας. Πρώτη του μεγάλη εμφάνιση στην ταινία «Ελισάβετ» όπου εμφανιζόταν στο ρόλο του απεσταλμένου του Γάλλου βασιλιά. Τον Μάιο του2009 κάνει τη δεύτερη σπουδαία εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη με μία ταινία του σπουδαίου σκηνοθέτη Κεν Λόουτς. Ο Καντονά συνεργάζεται με τον κατ’ εξοχήν κοινωνικοπολιτικό Ευρωπαίο σκηνοθέτη σε μια ταινία που μιλά για μια καθημερινότητα γεμάτη προβλήματα, αλλά και για τα διλήμματα της ζωής και του θανάτου. Η συνάντηση δύο τέτοιων προσωπικοτήτων με έντονες κοινωνικές ανησυχίες προσφέρει μία ταινία με ξεχωριστά πολιτικά μηνύματα. "Η δύναμη της ομάδας, η κοινή πίστη, η αλληλεγγύη, εντέλει, σηκώνει τους ανθρώπους από τον βούρκο. τους κάνει να καταφέρουν το αδιανόητο, το αδύνατο." λέει ο Λόουτς.<br />
<br />
<br />
<br />
Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ τρέφει μεγάλη εκτίμηση για τον Καντονά. Αυτός επιλέγει να μη μιλάει πολύ. Γι’ αυτό και όποτε το κάνει, οι δηλώσεις του αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Η τελευταία του δημόσια δήλωση έγινε με αφορμή την παρουσίαση του φωτογραφικού του άλμπουμ με θέμα τους άστεγους της Γαλλίας. «Γάλλος δεν είναι κάποιος που μιλάει γαλλικά και τραγουδάει την Μασσαλιώτιδα. Γάλλος σημαίνει να είσαι επαναστάτης ενάντια σε ένα σύστημα που οδηγεί τους ανθρώπους να ζουν στον δρόμο», είπε ο πρώην ποδοσφαιριστής και νυν ηθοποιός. Η δήλωση αυτή έχει προκαλέσει μεγάλη αντιπαράθεση στη Γαλλία, αφού την περίοδο εκείνη υπήρχε έντονη συζήτηση σχετικά με την απονομή ή όχι γαλλικής ιθαγένειας σε μετανάστες δεύτερης γενιάς. Ο Ερίκ δεν μάσησε τα λόγια του. Δεν το έκανε όταν ήταν ποδοσφαιριστής, θα το κάνει τώρα που είναι κινηματογραφικός σταρ;<br />
<br />
<br />
Αδάμος Ζαχαριάδης<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=u5AYzOLE3XI&feature=related">http://www.youtube.com/watch?v=u5AYzOLE3XI&feature=related</a>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-87533743601946693472010-10-01T01:58:00.000-07:002010-10-01T01:59:58.579-07:00Για ένα κομμάτι ψωμί, ρε Χάρη!ΑΝΗΚΩ ΣΤΗ ΓΕΝΙΑ που μεγάλωσε με τα τραγούδια της ελληνικής Ροκ σκηνής της δεκαετίας του ’80 και του ’90. Θαύμαζα τον ασυμβίβαστο Παύλο Σιδηρόπουλο, και ας ήμουν μικρός όταν πέθανε, μου άρεσε πάντα ο Νίκος Πορτοκάλογλου και οι ΦΑΤΜΕ και με συνέπαιρνε η μουσική του Μικρούτσικου στους στίχους του μεγάλου Νίκου Καβαδία. Είχα όμως μια ιδιαίτερη αγάπη στους αδερφούς Κατσιμίχα. Δεν μπορώ να προσδιορίσω τον λόγο. Ίσως ήταν αυτό το περίεργο μείγμα ματαιότητας και αισιοδοξίας που διακατείχε τα τραγούδια τους, ίσως ήταν οι μοναδικές αφηγήσεις<br />
προσωπικών και συλλογικών ιστοριών, ίσως απλώς επειδή ήταν οι δημιουργοί του «Φάνη», του «Δωματίου» (στίχοι, Λένα Παπά ) και του «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον».<br />
<br />
ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ πάντα πίστευα ότι κάποια από αυτά τα τραγούδια με διαμόρφωσαν, κάποια από αυτά με έκαναν να βουρκώνω και άλλα να πεισμώνω ενάντια σε αδικίες που έβλεπα γύρω μου. Για αυτούς τους λόγους ένιωθα και μια ευγνωμοσύνη στους δημιουργούς τους. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όμως, διάβασα μια συνέντευξη, πριν από καιρό ο Χάρης Κατσιμίχας στην ελληνική «Athens Voice». Εκεί λέει πολλά και διάφορα. Εξηγεί τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια που επέλεξε να μη δίνει συναυλίες και συνεντεύξεις, μιλάει για τις σχέσεις του με άλλους δημιουργούς, αξιολογεί τον πρωθυπουργό της Ελλάδας και λέει την άποψή του για τους μετανάστες. Εκεί ακριβώς είναι και το απογοητευτικό. Λέει ο Χάρης Κατσιμίχας: «Οι μη νόμιμοι μετανάστες να φύγουν αύριο το πρωί. Αλλά και οι νόμιμοι είναι πολλοί». Κάνει μάλιστα και μία παραπομπή στον Καρατζαφέρη λέγοντας ότι συμφωνεί σε κάποια πράγματα μαζί του. Δεν μας λέει βέβαια ο κύριος Κατσιμίχας ποιοι είναι νόμιμοι και ποιοι όχι. Ο ίδιος ζει σε μία χώρα που αρνείται να δώσει υπηκοότητα στα παιδιά που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και που στα 18 τους ανακαλύπτουν ότι είναι παράνομα. Ζει σε μια χώρα που έχει το μικρότερο ποσοστό αποδοχής αιτήσεων ασύλου σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σε μια χώρα που δεν αναγνωρίζει καθεστώς πολιτικού πρόσφυγα σε μετανάστες που έρχονται από το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Αυτά βέβαια δεν τον απασχολούν. Το μόνο που τον νοιάζει είναι να φύγουν αύριο το πρωί, γιατί είναι πολλοί. Πού να πάνε, δεν μας λέει. Μάλλον πίσω στις χώρες τους.<br />
<br />
ΜΠΗΚΑ ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ σε διάφορα φόρουμ για να δω τις αντιδράσεις. Διάβασα πολλά. Στα περισσότερα δεν δίνω βάση. Διάβασα όμως μία πολύ ενδιαφέρουσα άποψη την οποία παραθέτω: <br />
<br />
«ας ασχοληθεί με τη νομιμότητα των νυχτερινών κέντρων στα οποία εμφανίζεται κατά καιρούς και ας αφήσει τους πρόσφυγες στην ησυχία τους. Αν τόσες δεκαετίες ζούσε μέσα στην άγνοια και δεν πρόσεξε ποτέ τους μπράβους στις εισόδους των μαγαζιών, δεν πρόσεξε ποτέ το εμπόριο ανθρώπων μέσα στα μαγαζιά, αν δεν πρόσεξε ποτέ το εμπόριο ναρκωτικών, αν δεν άκουσε πότε για προστασία και εκβιασμούς, αν δεν πληροφορήθηκε ποτέ του ότι η λέξη νύχτα είναι συνώνυμη με τις φράσεις κλοπή φόρων και ανασφάλιστη εργασία, τότε γαμώτο ας πιεί μια μπύρα με έναν “άγνωστο” μουσικό. Γιατί με όσους έχω μιλήσει κατά καιρούς, όλοι ανεξαιρέτως, περιγράφουν το ίδιο ακριβώς μαφιόζικο σκηνικό. Ας αποφασίσουν όλοι αυτοί οι μαϊντανοί: ξέρουν ή δεν ξέρουν τι γίνεται γύρω τους».<br />
<br />
<br />
Αντί επιλόγου, θα ήθελα να παραθέσω<br />
τους στίχους από ένα δικό του τραγούδι:<br />
<br />
<br />
Για ένα κομμάτι ψωμί,<br />
δε φτάνει μόνο η δουλειά.<br />
Για ένα κομμάτι ψωμί,<br />
πρέπει να δώσεις πολλά.<br />
Δεν φτάνει μόνο το μυαλό σου,<br />
δε φτάνει μόνο το κορμί σου.<br />
Το πιο σπουδαίο είν’ η ψυχή σου, δικέ μου.<br />
Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,<br />
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.<br />
Θα σου κρεμάσουνε μια μπάλα<br />
και θα τραβιέσαι μ’ αυτήν μέρα - νύχτα.<br />
Έχεις κανάλι πολύ να τραβήξεις,<br />
μέχρι να πάψεις να λες -“μα τι τρέχει;”<br />
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,<br />
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.<br />
Για ένα κομμάτι ψωμί,<br />
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.<br />
Για ένα κομμάτι ψωμί,<br />
θα πιεις φαρμάκια πολλά.<br />
Θα σε πετάνε από δω κι από κει<br />
θα λαχανιάζει η ψυχή σου.<br />
Θα φτύσεις αίμα απ’ το στόμα, δικέ μου.<br />
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,<br />
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.<br />
<br />
Για ένα κομμάτι ψωμί,<br />
θα ’χεις ξεχάσει πολλά.<br />
Για ένα κομμάτι ψωμί,<br />
θα ’χεις πληρώσει ακριβά.<br />
Και κάποια μέρα θα σε λύσουν,<br />
μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις.<br />
Θα σε κλωτσάνε και θα σ’ αρέσει, δικέ μου.<br />
Σαν το σκυλί τους θα σ’ έχουν, δικέ μου,<br />
μα δε θα έχεις ψυχή να το νιώσεις,<br />
θα είναι για σένα αργά.<br />
<br />
<br />
Αδάμος ΖαχαριάδηςTo Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-47296542072755907412010-09-29T00:51:00.000-07:002010-09-29T00:54:55.876-07:00Καλημέρα με τραγούδι<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjICr1ZfiGBdcQpLahjWdoqs_I4dT1v9iMgMlca8C42xOOtnjRAR17KASu1Y0pKPgZ_Bg6ijF0TZG2IBcSN6AGCco3vlhdf_GHmTHvkc7ZugbLQS5AWbh63ROjSY_Ew-eDo4MU5YWZQyUXl/s1600/MOYTSHS.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" px="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjICr1ZfiGBdcQpLahjWdoqs_I4dT1v9iMgMlca8C42xOOtnjRAR17KASu1Y0pKPgZ_Bg6ijF0TZG2IBcSN6AGCco3vlhdf_GHmTHvkc7ZugbLQS5AWbh63ROjSY_Ew-eDo4MU5YWZQyUXl/s320/MOYTSHS.jpeg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=XxmeLSDdE4U">http://www.youtube.com/watch?v=XxmeLSDdE4U</a>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-42621074168963927632010-09-21T07:04:00.000-07:002010-09-21T07:29:55.669-07:00Αυτός πάντως τα έφαγε σίγουρα...<div class="field field-type-filefield field-field-image"><div class="field-items"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a class="lightbox-processed" href="http://tvxs.gr/sites/default/files/images/story/pagkalos-.jpg" jquery1285077352625="34" rel="lightbox[field_image][]" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" height="210" src="http://tvxs.gr/sites/default/files/imagecache/scale_span8/images/story/pagkalos-.jpg" title="" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Όπως βλέπετε το τρώει το φαί του</td></tr>
</tbody></table><div class="field-item odd"></div><div class="field-item odd"><strong>Απίστευτες δηλώσεις έκανε σήμερα ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος. Ούτε λίγο, ούε πολύ, ισχυρίστηκε ότι για την κρίση στην Ελλάδα φταίει ο κόσμος επειδή΄, όπως είπε, "μαζί τα φάγαμε". </strong></div><div class="field-item odd"><strong>Παρακάτω το ρεπορτάζ όπως δημοσιεύεται στο tvxs.gr</strong></div><div class="field-item odd"></div></div></div>«Οι διορισμοί» απάντησε στην ερώτηση που ταλανίζει τον λαό για το «που πήγαν τα λεφτά» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος, μιλώντας σήμερα στη Βουλή, κατά τη διαβούλευση του νομοσχεδίου για την κατάργηση και τη συγχώνευση υπηρεσιών, οργανισμών και φορέων του δημοσίου τομέα. <br />
«Τα φάγαμε όλοι μαζί ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος. Από το 2004 έως το 2008, η χώρα παρήγαγε 3,5% πλεόνασμα επί του ΑΕΠ, άλλο ένα 3,5% το δανειζόμαστε, για να φτάσουμε στο συνολικό 7% και σε σημείο αδυναμίας πληρωμών» υπογράμμισε μεταξύ άλλων ο Θ. Πάγκαλος.To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-54234390756358015352010-09-19T02:58:00.000-07:002010-09-19T03:07:03.322-07:00Καρτάσιη...χάσαμε<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcJtfOSQmjDRoe4uYaoluUeBpRhY7TYCkujdYoSQIu0ZIoEPOeaiWdKyATt52gmCNNaQBPQHGpM4TrB6KZMjUtnlBadecJ18sqouGR22FT09pnwBwnatBm6Kc6v0E7Sx3YkzP-C0T6Vb-8/s1600/040408+lhdra.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcJtfOSQmjDRoe4uYaoluUeBpRhY7TYCkujdYoSQIu0ZIoEPOeaiWdKyATt52gmCNNaQBPQHGpM4TrB6KZMjUtnlBadecJ18sqouGR22FT09pnwBwnatBm6Kc6v0E7Sx3YkzP-C0T6Vb-8/s320/040408+lhdra.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Σου γράφω μετά από πολύ καιρό. Τελευταία φορά, αν θυμάσαι, ήταν όταν συζητάγαμε τι έπρεπε να ψηφίσω στις εκλογές. Τελικά με έπεισες να δώσω μια ακόμα ευκαιρία και να ψηφίσω τον Χριστόφια. Δεν ξέρω γιατί δεν σου΄ χω ξαναγράψει από τότε. Εσύ πάλι, μου έστειλες μια-δυο φορές τρεις αράδες με τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς σου. <br />
Θυμάμαι που έγραφες ότι ανησυχείς. Πως οι «δικοί σου» έχουν χάσει πλέον κάθε ελπίδα και πως «οι δικοί μου» δεν ενδιαφέρονται. Θυμάμαι που έλεγες ότι κάθε μέρα όλο και λιγότεροι περνούν τα οδοφράγματα, ότι το κλίμα αλλάζει σιγά-σιγά. Ότι οι «δικοί» σου εβάλαν τα με τον Ταλάτ τζιαι εφκάλαν τον Έρογλου, αλλά σε λλίον θα κλαίσιν.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Σήμερα αποφάσισα να σου γράψω. Θα ήθελα να ήμουν εκεί. Να βρισκόμασταν στη Λήδρας, να πηγαίναμε για σουβλάκι και μετά στο γήπεδο. Κι όταν τελείωνε ο αγώνας,ν να περνάγαμε από το Λήδρα Πάλλας και να πίναμε καφέ στο «Μπουγιούκ Χαν» και μετά για φαγητό στου Ζεχνί. Θυμάσαι; Έτσι εκάμναμε όταν ανοίξαν τα οδοφράγματα. Κι ας μας το απαγορεύασιν επειδή ήμαστουν στρατιώτες. Εμείς θωρούσαμε ότι τα πράματα αλλάσσουν τζιαι περιπαίζοντας τους εθνικιστές εγελούσαμε με την υπεροψία του μελλοντικού νικητή.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Σήμερα όμως σου γράφω για να σου πω το εξής: «Καρτάσιη, εχάσαμε». Τωρά γελούν τζείνοι με μας. Τζιαι μεις με κατεβασμένη την κκελλέ προσπαθούμε να καταλάβουμε τι κάναμε λάθος. Τελικά μάλλον εκάμαμέ τα ούλλα λάθος. Αφήκαμε τον χρόνο να περνά και αναπαυθήκαμε ότι απλά με το να ψηφίζουμε τζείνους που συμφωνούμε μαζί τους θα εγίνουνταν τα πράματα καλύτερα. Εν επείσαμε τον κόσμον ότι μπορούμε να ζήσουμε μαζί, γιατί εν τους εδείξαμε ούτε ένα παράδειγμα. Εκάμαμεν ελάχιστα πράματα. Δυο-τρεις συναυλίες, δέκα συζητήσεις τζιαι κάμποσα μοιρολόγια. Ακόμα τζιαι μεις εκουραστήκαμε, εξεζουμίσαμε. Τωρά περνώ ποτζιεί μια-δυο φορές το μήνα. Έτσι, γιατί νιώθω ότι έχω χρέος. Εν έχω ούτε έναν φίλο. Κάτι λλίους γνωστούς θωρώ τους με δισταγμό και λαλούμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Τότε εβρεθούμαστουν κάθε μέρα. Τωρά, μια-δυο φορές το χρόνο. Οι άλλοι εκερδίσαν μας κατά κράτος. Τόσο πολλά μας εκερδίσαν που σιγά-σιγά ήρταν ούλλα άνω-κάτω. Κρατούν την κυπριακή σημαία, αλλά θωρούν την μπλε. Μιλούν για ενιαίο κράτος και εννοούν ελληνοκυπριακό. Λαλούν ότι δήθεν εν έχουν πρόβλημα μαζί σας και εννοούν ότι θέλουν να σας εξουσιάζουν. Για τα δικά σας «άνω-κάτω», που μάλλον είναι πολλά, θα μου γράψεις εσύ στο επόμενο γράμμα σου. Α εξίασα να σου πω. Εμφανίστηκαν τζιαι ποδά «γκρίζοι λύκοι». Κάτι κοπελλούθκια που μισούν όποιον δεν τους μοιάζει. Λλίοι όμως θορυβήθηκαν. 'Αλλωστε, ακόμα μόνο ξένους δέρνουν. </div><div style="text-align: justify;"><br />
Τα πράματα άλλαξαν ρε «Καρτάσιη». Αλλάξαν τζιαι εμείς, οι Αριστεροί, δεν επήραμε χαπάρι. Είμαστε φοβισμένοι τζιαι λαλούμε ούλλον τα ίδια συνθήματα. Για τον ιμπεριαλισμό, για τους ξένους που δεν μας αφήνουν να ζήσουμε μαζί, για τους κοινούς αγώνες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εργατών, για τον Μισιαούλη τζιαι τον Καβάζογλου. Παέννουμε στις «δικοινοτικές» εκδηλώσεις τζιαι θωρούμε τις ίδιες φάτσες. Μαθαίνουμε την ιστορία όπως την εγράψαν οι «Γριβικοί» τζιαι φοούμαστε να πούμεν ότι έννεν έτσι. </div><div style="text-align: justify;"><br />
Εν πιστεύκω πως εν θα βρεθεί λύση. Κάτι θα συμφωνήσουν. Θα βάλουν που μιαν υπογραφή σε ένα χαρτί και θα μας πουν ότι ελύθηκε. Εν πειράζει. Θα είναι καλύττερα απ΄ ό,τι είναι τωρά. Τουλάχιστον εννά μπορούμε να κάμουμε πέντε πράματα μαζί. Να πούμε για τους μετανάστες, να πούμε για τα δικαιώματα, την παιδεία, τα εργασιακά, το περιβάλλον. Τωρά μόνο τζείνοι μιλούν, εμείς φωνάζουμε άμπα τζιαι ακούσει μας κανένας. </div><div style="text-align: justify;"><br />
Συγγνώμη αν σε στεναχώρησα με το γράμμα μου. Αλλά τις νύχτες που παέννω να τζιοιμηθώ θωρώ μας να πλατσουρίζουμε στην παραλία της Αμμοχώστου. Τζιαι μετά να πίνουμε μαζί καφέ στην Κακοπετριά. Μόνο που ξαφνικά πετάσσουνται μπροστά μου, η μια πίσω που την άλλη, όπως τα βαγόνια του τρένου, οι φάτσες των εθνικιστών να γελούν τζιαι να περιπαίζουν τα όνειρά μου.</div><br />
<br />
<br />
<br />
<b>Αδάμος Ζαχαριάδης</b><br />
<br />
<br />
<b>Δημοσιεύθηκε στον "ΠΟΛΙΤΗ" της 19/9/10</b>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-86892048505392227382010-09-17T02:26:00.000-07:002010-09-17T02:35:37.912-07:00V for Vendetta<div class="title_sub"></div><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν ψέματα για να πουν την αλήθεια, ενώ οι πολιτικοί χρησιμοποιούν ψέματα για να την καλύψουν...<br />
<br />
Μια εικονογραφημένη ιστορία που γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και που σ΄ αυτήν βασίστηκε μια ταινία που γυρίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 2000: «V for Vendetta» ή όπως θα μεταφραζόταν στα ελληνικά «Ε για Εκδίκηση».<br />
<br />
Ο «V» ή ο «Ε» είναι ένας κρατούμενος στο κελί 5 (V με λατινικούς αριθμούς, Ε με ελληνικούς) που όταν μετά από μια πυρκαγιά δραπετεύει αποφασίζει να εκδικηθεί όλους τους διεφθαρμένους άρχοντες για τα όσα πέρασε και για τα όσα περνά εξαιτίας τους ο κόσμος. Να τους εκδικηθεί για τη διαστρέβλωση και τους φόβους που εμφυτεύουν στα μυαλά και τις καρδιές των ανθρώπων για να τους εκμεταλλευτούν και να παραμείνουν στην εξουσία. Να τους εκδικηθεί για όλα τα θύματά τους, που μοναδικό τους έγκλημα ήταν πως είχαν διαφορετική φυλή, θρησκεία, σεξουαλικό προσανατολισμό ή πολιτική ιδεολογία.<br />
<br />
Και κάπου εκεί μπερδεύεται η εκδίκηση με τη δικαιοσύνη, το λογικό με το παράλογο, το σωστό με το λάθος... <br />
<br />
Κάπου εκεί γίνεται όμως και φανερό πως η απάθεια είναι συνενοχή που ενθαρρύνει ακόμα περισσότερο την καταπίεση. Κάπου εκεί γίνεται ολοφάνερο πως η καταπίεση οδηγεί σε ακραίες αντιδράσεις. Τόσο ακραίες που, αν παραμείνουν ανεξέλεγκτες, ίσως γίνουν το ίδιο καταστροφικές με την καταπίεση.<br />
<br />
Ο «V» παραμένει αίνιγμα. Η ταυτότητά του δεν αποκαλύπτεται. Θα μπορούσε ίσως να είναι ο οποιοσδήποτε καταπιεσμένος που επαναστατεί οργισμένος ενώ η πλειοψηφία παρακολουθεί απαθής. Οι καταστροφικές του πράξεις είναι ηθικά διφορούμενες και κεντρικό θέμα της ιστορίας γίνεται εκείνο της αιτιολόγησης ωμοτήτων εις το όνομα ενός υψηλού στόχου, είτε αυτός είναι η σταθερότητα είτε η ελευθερία. <br />
<br />
Ο ίδιος ο δημιουργός του «V», 'Αλαν Μουρ, είχε πει σχετικά: «Η βασική ερώτηση είναι: Έχει αυτός ο άνθρωπος δίκαιο ή είναι τρελός; Το θέμα είναι τι πιστεύετε εσείς οι αναγνώστες... Δεν ήθελα να πω στον κόσμο τι να σκεφτεί. Απλώς ήθελα να πω στον κόσμο να σκεφτεί και να λάβει υπόψη κάποια από αυτά τα ομολογουμένως ακραία, μικρά στοιχεία, που ωστόσο επαναλαμβάνονται αρκετά συχνά στην ιστορία της ανθρωπότητας». <br />
<br />
«Οι άνθρωποι δεν πρέπει να φοβούνται τις κυβερνήσεις τους. Οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται τους ανθρώπους», λέει κάπου ο «V» και η προστατευόμενή του Ήβη επαναλαμβάνει πως «οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν ψέματα για να πουν την αλήθεια, ενώ οι πολιτικοί χρησιμοποιούν ψέματα για να την καλύψουν...». <br />
<br />
Τόσες πολλές αλήθειες σε ένα κόμικ και μια ταινία που στον απρόσεχτο αναγνώστη ή θεατή μπορεί να φανούν απλώς ιστορίες «φαντασίας».</span><br />
<br />
<br />
<strong><em><a href="mailto:mchrysanthou@hotmail.com">mchrysanthou@hotmail.com</a></em></strong><br />
<br />
<strong><em>Άρθρο της Μαρίας Χρυσάνθου που δημοσιεύθηκε στον "ΠΟΛΙΤΗ" της 17/9/10</em></strong>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-12950687345242101862010-09-17T01:55:00.000-07:002010-09-29T00:55:59.768-07:00Για τον Μάνο<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><strong><span style="color: white;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-size: medium;">"Τα πολυβόλα σωπάσαν οι πόλεις/ αδειάσαν και κλείσαν/ Ένας βοριάς παγωμένος σαρώνει την έρημη γη/ Στρατιώτες έρχονται πάνε - ρωτάνε γιατί πολεμήσαν/ και συ ησυχάζεις, το δάχτυλο βάζεις να βρεις την πληγή...".</span></span></span></strong></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><br />
<br />
<strong>Πάνε, σήμερα, 28 χρόνια από τότε που "έφυγε" ο Μάνος Λοίζος.</strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=FZbjQaLh_AI">http://www.youtube.com/watch?v=FZbjQaLh_AI</a><br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqBrHkeBT2brOfJMn_q_vDGQW2KnkGFgdA3H6K5f62NiFpvc39erKHQpyrTyvoNzSYpUU2ij0y5iBbzEJpd8iBEkOZLwMs5yV3NVMGr8rSolEL8s9GqTNlDR-jx5V0RzEg9MxfWMJzHIs9/s1600/loizos_7_5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" qx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqBrHkeBT2brOfJMn_q_vDGQW2KnkGFgdA3H6K5f62NiFpvc39erKHQpyrTyvoNzSYpUU2ij0y5iBbzEJpd8iBEkOZLwMs5yV3NVMGr8rSolEL8s9GqTNlDR-jx5V0RzEg9MxfWMJzHIs9/s320/loizos_7_5.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=wxIuUgrXgFY&feature=related">http://www.youtube.com/watch?v=wxIuUgrXgFY&feature=related</a><br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><a href="http://www.youtube.com/watch?v=R5chahoy8Ko&feature=related">http://www.youtube.com/watch?v=R5chahoy8Ko&feature=related</a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3139371370954512335.post-64492260674223199992010-09-14T09:18:00.000-07:002010-09-14T09:18:45.757-07:00Κάτι για μας...<div style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: large;"><strong><span style="color: yellow;">Άνοιξε και για μας ένα καινούργιος κόσμος. Ανακαλύπτουμε, σιγά-σιγά τον κόσμο των blogs και των blogers. Ένα κόσμο γεμάτο φαντασία, νέες ιδέες, χιούμορ και διάθεση για κάτι διαφορετικό. </span></strong></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: large;"><strong><span style="color: yellow;">Προφανώς υπάρχουν και τα "σκουπίδια" αλλά αυτά μας αφήνουν παγερά αδιάφορους, όπως άλλωστε και στον "έξω κόσμο".</span></strong></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: large;"><strong><span style="color: yellow;">Εδώ θα αναρτούμε ό,τι μας αρέσει και ό,τι πιστεύουμε πως αξίζει να μοιραζόμαστε με άλλους και άλλες. </span></strong></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: large;"><strong><span style="color: yellow;">Τα λέμε...</span></strong></span></div>To Kamionihttp://www.blogger.com/profile/10741304628109295745noreply@blogger.com0